Tweede week vakantie

Maandag was het Thanksgiving. Nu denk jij misschien: nu al? Dat is toch altijd in November? Dat is inderdaad zo, voor de Amerikanen. Canadezen vieren hun Thanksgiving al in oktober. We hadden met Richard afgesproken samen op pad te gaan en vertrokken om 8 uur. Richard had een Damen-truck van de werf geleend voor het weekend. Onze truck had wat kuren de afgelopen dagen; we kregen hem niet in de versnelling en dan is wegrijden lastig, dus dit was een veiligere keuze. We hadden de hele dag de tijd, dus waren van plan om een flink stuk naar het noorden te rijden, met twee doelen: wildlife te zien en de Damen Island Class ferry. Op een bepaald moment kwamen we langs Buckley Bay en Richard meende dat daar één van ‘zijn’ veerboten vaart. Zo wie zo was het wel tijd voor een pauze, dus even kopje koffie bij de haven gehaald. Deze veerboot bleek niet de juiste te zijn, er varen hier ook zoveel…

Doorgereden naar Campbell River (dit is 266 km vanaf ons huis) om nog een poging te doen om de ferry te vinden. Daarnaast is Campbell River DE plek om wildlife te zien. Niet alleen wordt hier veel mee geadverteerd, maar de kans is ook een stuk groter omdat hier veel minder mensen wonen en de natuur een stuk ongerepter is. Bij de haven aangekomen bleek ook hier (nog) niet te juiste ferry te varen, pas vanaf 2022 gaat de nieuwe ferry in gebruik worden genomen aldus de info borden. Aangezien we er nu toch waren hebben we een beetje rondgelopen, maar het stadje zelf bleek niet heel spannend. Ook een gezellige plek om te lunchen bleek lastig te vinden. Alles was hier dicht vanwege Thanksgiving. Uiteindelijk wat gegeten bij een fastfood restaurant, nog even naar het toilet bij Home Hardware (soort Karwei) en toen maar weer op pad. In de buurt was een waterval, dus leuk om te kijken en wie weet was er ook wildlife te zien.

Elk Falls is een mooie waterval, met een hangbrug zodat je naar alle kant kon kijken. In de rivier zaten zalmen (jeej wildlife) en in de bomen eekhoorns (nog meer wildlife). Helaas geen grote dieren zoals een beer of elk gezien. Tijd om weer wat meer richting het zuiden te gaan en te kijken bij het enigste skigebied op het eiland; Mt. Washington. Op dit moment ligt er nog geen sneeuw, maar vanaf 10 december is het seizoen geopend. Een lange slingerweg omhoog leidt naar de skiliften, waar aan de borden langs de weg te zien is dat sneeuwketting een ware must zijn. Voor de wintersport liefhebbers: het gebied begint op 1.084m. en hoogste punt is 1.588m. Niet hoog misschien als je een vergelijking maakt met de Alpen. Maar hier is elk seizoen gemiddeld, over de afgelopen 10 jaar gerekend, bijna 11 meter sneeuw gevallen! Dus met die sneeuwzekerheid zit het wel goed. Zoals te verwachten, was er nu nog weinig te zien en te doen. Het dorpje is eigenlijk meer een verzameling van hotels en andere overnachtingslocaties en heeft verder geen winkels. Op de berg was het erg fris, maar 2 graden. Dus na kortstondig rondgelopen te hebben, snel weer in de warme auto gestapt en naar beneden gereden.

Inmiddels hadden de mannen uitgezocht waar de Damen ferry nu precies vaart, en dat bleek op de route te zijn, in Courtenay. Dit plaatsje lag op de weg terug naar Victoria, dus er langs rijden was zo gepiept. Aangekomen bij de kleine haven, ook hier geen ferry te bekennen gezien de aankomsttijd pas over 3 uur was. De haven lag aan een kiezelstrand en het was deze dag erg helder weer, dus even genoten van het uitzicht! Ondertussen kwam een familie otters (stuk of 8!) langs zwemmen die duidelijk opzoek naar eten waren.

Na een file van een half uur (ja ook hier op het eiland bestaan files), waren we uiteindelijk om half 8 ‘s avonds terug in het appartement. Een beetje later dan gepland en eigenlijk hadden we niet heel veel zin om nog te gaan koken. Echter hadden we net zo weinig zin om alweer (…) uit eten te gaan, dus het was tijd om toch maar koken: een Thanksgiving diner met eigen twist. Een Sirloin rollade van 1kg ging de oven in (BBQen komt later wel), samen met aardappeltjes. Verder hadden we gegrilde groene asperges, salade en lokale rode wijn (jeej!). Al met al een prima diner zo na een lange dag op reis. Nog een gezellige avond gehad met zijn drieën. Uiteindelijk ging Richard pas rond 12 uur naar huis.

Dinsdag hebben we lekker lang uitgeslapen en weinig uitgevoerd. Het was een druilerige dag en aangezien wij hier nog wel even wonen en niet alles deze vakantie hoeven te doen en zien, kwam ons Netflix account goed van pas. Woensdagochtend eerst gesport in de gym die bij het gebouw hoort en ‘s middags zijn we op pad gegaan voor kantoorspullen. Het nieuwe kantoor is op dit moment wat rommelig vind Jur, daarnaast zijn er nog te weinig kantoorspullen voor de hoeveelheid mensen die er straks werken. Op verkenningstocht dus! Want bij welke winkels kun je wat nou kopen en zijn er grote prijs verschillen? Zoveel keuze aan mayonaise ze hier hebben, zo lastig is het om hier kantoorartikelen te vinden (even Jellema Reduzum bellen?). Onze verkenningstocht bracht ons uiteindelijk naar het stadje Langford en bij de Best Buy (soort Media Markt). Hier alvast de nieuwe toetsenborden met muis gekocht. Onder het mom van ‘nu we er toch zijn’ nog wat winkels bekeken om een idee te krijgen wat men nu waar verkoopt. Direct een nieuwe supermarkt(keten) ontdekt met een breed assortiment EN goedkoper (soort van) dan de supermarkt onder ons gebouw. Gelukkig zit deze ook bij ons in de buurt, dus binnenkort daar maar eens boodschappen doen.

Donderdag was wederom een bewolkte en regenachtige dag, in dat opzicht is het weer niet heel anders dan in Nederland. We wilden eigenlijk 1 of 2 nachten weg, richting vaste land. Er is namelijk boven Vancouver een leuke ronde die je kunt rijden, maar waar je ook gebruik moet maken van een aantal veerdiensten. Helaas bleek toen we de beschikbaarheid ging bekijken, dat deze trip niet zo kort van te voren konden worden geregeld: alle ferries waren al volgeboekt. Men is hier schijnbaar erg blij dat ze weer mogen reizen, want het is nog geen vakantie. Nog even rondgekeken of we nog ergens anders naartoe zouden gaan, maar uiteindelijk besloten gewoon op ‘t eiland te blijven.

We hebben ook bericht gekregen van het bureau dat helpt met de visums. Dit kan nog wel tot 12 weken extra duren, wat zou betekenen dat dit pas in februari geregeld is. We moeten onze huidige visums dus verlengt krijgen. Het lastige is, dat op 10 november onze spullen aankomen met de boot. Mogelijk kunnen we die niet in ontvangst nemen bij de douane, omdat we daarvoor de visums nodig zijn. Voorlopig hebben we dus geen dikke truien, mutsen, sjaals of onze wintersportspullen.

Die ochtend zetten we onze zoektocht naar kantoorspullen voort, met een bezoekje aan Canadian Tire. Vervolgens even langs kantoor om de boel op te meten, zodat een geschikte nieuwe indeling bedacht kan worden. Om kwart voor 2 hadden we gereserveerd bij Pendray Tea House, voor een afternoon tea (high tea). Heerlijke relaxed activiteit voor de regenachtige dag. Daarna zijn we de weg lang de kust gevolgd, wat ons leidde door de villa buurt in Victoria. Als je door Victoria rijdt, kun je duidelijk de verschillende wijken herkennen, aan de huizen, hoe de tuinen eruit zien en de mensen die op straat lopen.