Start of the normal life

Zo de eerste werkweek zit erop. Maar voordat we daar over vertellen, hebben jullie nog wat tegoed van vorige weekend. Na een ontdekkingstocht bij verschillende winkels (wat koop je nu eigenlijk waar), had Jur een kantoor budget opgesteld voor de herinrichting en hier een akkoord op gekregen. Dus op vrijdag (15/10) uiteindelijk maar alle spullen gekocht en afgeleverd op kantoor. Dan kon de volgende week een vliegende start worden gemaakt met de herinrichting en het en opruimen van het kantoor.'

Zaterdags vond er een roeiregatta plaats die de Universiteit van Victoria (UVIC) organiseerde. Ricardo de directeur van Point Hope Maritime, de werf waar Jur nu mee samen werkt, had ons hierover getipt. De dochter van Ricardo roeit ook en het bedrijf had deze wedstrijd toevallig ook nog eens gesponsord. Het is overigens niet een standaard regatta, omdat alle boten door de Gorge Narrows moeten varen en de equipes vaak verkleed zijn (ooit roeiende stormtroopers gezien..?). Gorge Narrows is een stuk van de rivier, onder een brug, waar het heel smal is en waar een sterke stroming staat. Een echte uitdaging om tegen in te roeien en een spektakel om te zien. We hebben dan ook een hele tijd staan kijken hoe de boten door de Narrows gingen (of juist niet..). Een ervaren roeier gaf via een megafoon de equipes aanwijzingen om op de juist manier door de stroming te roeien, want je kijkt met roei naar achter i.p.v. naar voren. Dit lukt het ene team beter dan het andere. Het is niet zo gemakkelijk als je zou denken om met een lange smalle boot tegen de sterke stroming in te roeien.. Het was erg leuk en soms zelfs komisch om te zien. De ene persoon heeft duidelijk een lager stress level dan de ander zullen we maar zeggen. De sfeer was erg ‘vibrant’, het publiek moedigde iedereen aan no matter what. Good vibes!

Gezien het lunchtijd was en wij het bezoeken van zoveel mogelijk restaurants onderhand ook als topsport beschouwen, opzoek gegaan naar een eet gelegenheid in de buurt. Rowan had voor ons vertrek naar Canada al contact gehad met een roeivereniging in Victoria, en daar vlak naast ligt toevalligerwijs ook een populair restaurant. Dus een bezoek aan beide leek een mooie combinatie. We vielen met onze neus in de boter, want hoera (!), het was happy hour! Happy hour in Canada is echter niet een uur, afhankelijk van de gelegenheid is dit soms wel 3 tot 5 uren lang. Wordt je best happy van op zich. Tijdens het happy hour is er een specifiek menu en zijn de prijzen lager dan tijdens de ‘gewone’ openingstijden. We bestelden van alles wat, met een lekker glas witte wijn. Het was helemaal perfect geweest als we buiten op het terras (patio) hadden kunnen zitten, met uitzicht op de roeiers, in het herfst zonnetje. Maar helaas was ‘s ochtends alles nat geregend, dus was het terras dicht ondanks dat de zon weer scheen. Uiteindelijk niemand van de roeivereniging gesproken, dus dat komt later nog wel.

Na de late lunch, zijn we nog even bij Hudson Bay gaan kijken. Rowan moest nog een nieuwe winterjas hebben, en het was niet gelukt deze nog in Nederland te kopen. Het voelde als een stap terug in de tijd, dat mega warenhuis. Het interieur leek erg op de jaren 80. Vrij sober en saai, oude plavuizen vloeren, bruin en gestileerd volgens ‘grootmoeders’ advies. Canadezen zijn in dat opzicht niet altijd even hip qua huisvesting en retail. Een winterjas scoren is overigens wel gelukt, en dat ook nog met 30% korting! Hoe blij kan een Hollander in Canada zijn.

De avond hebben we met Richard doorgebracht onder het genot van biertjes en steaks bij The Keg. Na een goed avondmaal bleek het nogal een uitdaging om een kroeg te vinden die nog ruimte had; zaterdagavond is (erg) druk in de stad en voor de meeste kroegen stond een flinke rij. Wel gezellig om zo’n bruisende stad te zien! Uiteindelijk zijn we geëindigd in The Churchill, waar we de eerste week samen met het team van Jur ook al eens een biertje hadden gedronken.

Enigszins moe en brak hebben we maar eens lekker lang uitgeslapen op de zondag. Ook wel eens erg lekker in plaats van altijd maar druk te zijn. In de middag nog wel even erop uit getrokken met de auto om een frisse neus te halen en polshoogte te nemen bij de zalmtrek. De plek bij Sooke waar vorige week niet veel zalmen te zien waren, was nu DE plek om zalmen te zien. Er zaten er enorm veel in de rivier, en regelmatig zag je er één een ‘aanloop nemen’ en via de rotsen naar een stukje hogerop in de rivier zwemmen. Een geweldig gezicht en we hebben dan ook wederom een hele tijd staan kijken vanaf verschillende plekken bij de rivier. In Nederland keken we veel Discovery Channel, hier trekken we erop uit om hetzelfde te zien. Erg gaaf! Hier een daar lag ook al een zalm op de kant, aangevreten door beren en wasberen. Het is duidelijk dat mensen niet als enige hier voor de zalmen komen… ´s Avonds voor de verandering thuis zelf eten gekookt (jawel!) en lekker op de bank gehangen. Dit was dan voorlopig onze vakantie, ondanks dat het anders dan anders was hebben we er van genoten. Wat is Canada een mooi land!

Reality check. Maandagochtend (18/10) ging de wekker om kwart voor 6, want Rowan heeft de komende maanden elke maandagochtend om half 7 een overleg staan met het team in Nederland. Dat was stiekem toch wel even heftig om de eerste werkweek mee te starten. Omdat Rowan vroeg op moest is ook Jurriaan vroeg naar kantoor gegaan, wat op zich ook wel weer lekker in op een eerste dag. Deze dag is voorbij gevlogen en de nieuwe functie en team geven erg veel energie om aan de slag te gaan! Om deze goede vibes vast te houden is direct op dinsdagavond de kantoorinrichting omgegooid. Samen met 2 collega’s van Jur (Thibault en Mark) en onder toeziend oog van Rowan, het kantoor opgeruimd en opnieuw ingericht. Een hele verbetering en wonderbaarlijk genoeg kon men nu ook daadwerkelijk zaken terugvinden. Simpele taak, maar een hele verbetering.

De week is voorbij gevlogen door alle nieuwe indrukken, met als hoogtepunt woensdags het bezoek de consul generaal van de Nederlandse Ambassade uit Vancouver. Omdat Damen nog steeds een Nederlands familiebedrijf is en Point Hope Maritime door Riccardo aangestuurd wordt (hij is Nederlands) kwam men polshoogte nemen uit economisch oogpunt en om te zien wat wij als Nederlanders zoal doen in Canada. Het bezoek werd afgetrapt met een bezoek aan het “nieuwe” Damen kantoor en de werf, waarbij eerst een presentatie gegeven werd door Ricardo en Jurriaan. Na een rondleiding op de nieuwe Island Class Hybrid ferry voor BC Ferries zijn we met de watertaxi vertrokken richting de persconferentie van The Ocean CleanUp (TOC). Dit is een Nederlands initiatief welke een systeem heeft ontwikkeld om plastic uit de oceaan te vissen. Na een 6 weekse test fase kwamen de twee TOC schepen terug in Victoria om de 1e echte succesvolle plasticvangst aan het publiek te tonen. Daar aangekomen werden wij ontvangen door twee TOC medewerkers, kregen toelichting op de expositie en mochten wij na de persconferentie aan boord van de TOC schepen om het systeem te aanschouwen. Gezien verder alleen de pers aan boord mocht (na ons) was dit een hele mooie oppertunity. Erg tof allemaal!

Ondanks alle nieuwe indrukken verliep Rowan haar eerste werkweek vrij normaal, gewoon weer verder gaan waar we in Nederland ook mee bezig waren. Alleen dan op afstand. Die van Jurriaan was in dat opzicht heel anders, alles wat voorbij kwam was nieuw en vele (op afstand) handjes zijn geschud. Ondanks de enorme drukte voelen wij ons thuis in ons doen en laten hier in Canada.

En na een goede eerste werkweek, kunnen we het weekend alleen maar goed beginnen! Na eerst te hebben gesport in de gym van het gebouwd, gezellig (en heel lekker!) uit eten geweest tezamen met twee collega’s (Thibault en Adam) van Jurriaan bij Zambri’s, een Italiaans restaurant. Hier hangt een geweldig relaxte sfeer, het is lekker druk en het eten smaakte prima.

Na vorige weekend niet te ver te hebben gewandeld (brak), zaterdag in de herkansing gegaan en wederom naar Sooke vertrokken. Bij Sooke Potholes Nationaal Park een wandeling van circa 9 kilometer gemaakt over de Riverside Trail. Deze route liep heel mooi langs een ruige rivier (water stond minder hoog t.o.v. afgelopen week) en eindigt op een off the grid camping terrein. Ondanks dat er vrijwel geen mens te bekennen was en er beren in dit gebied leven, deze niet tegengekomen. Op de terugweg naar de auto hebben we een stuk van de Galloping Goose Trail mee gepakt. Dit is een bekende trials van circa 55 km, die loopt van Victoria tot iets boven Sooke. Vroeger was dit traject een treinspoor, nu een goed begaanbare route. De route is vrijwel vlak, dus je kunt hem ook gemakkelijk fietsen (wellicht iets voor papa en mama Benning?).

Op weg naar Victoria passeerden wij ook weer de locatie waar wij vorig weekend zoveel zalmen zagen zwemmen. Toch nog even gestopt om polshoogte te nemen, maar het was al snel duidelijk (gezien de vislucht) dat het hoogtepunt voorbij was. In de rivier waren weinig zalmen te zien en op de oevers lagen vele opgegeten zalmen verspreid. De beren blij, zij zijn vanaf dit moment in winterslaap met een volle buik.