Work and explore

Ga er rustig voor zitten: hij is lang (Jurriaan zijn schuld :P).

De eerste vier werkweken zitten erop, en dat betekend dat we alweer 1.5 maand in Canada zijn. Nog even en dan zullen we niet meer tellen in dagen, weken of maanden. Dan wonen we er gewoon zonder erbij na te denken. De weken vliegen voorbij, zelfs met het doordeweekse ´gewone´ werk. Jurriaan maakt lange dagen van gemiddeld 10-12 uur per dag maar heeft het erg naar zijn zin, Rowan heeft gelukkig een iets relaxter werkschema. Het sporten is nog niet helemaal terug in het oude ritme, al was dat door Covid toch al wat weggezakt (..). We gaan ons opgeven voor een roeicursus bij de vereniging in de stad, dus hopelijk gaat dat helpen! In ieder geval trekken we er elk weekend zoveel mogelijk op uit en maken we lange wandelingen, weer of geen weer. De weegschaal laat daardoor ondanks als dat lekkers (uiteten is echt een ding hier) geen schrikbarende kilo’s zien, laten we dat maar proberen vast te houden!

Het weer is inmiddels echt “Hollands” herfstachtig geworden. De zonnige dagen die we regelmatig in oktober hadden zijn helaas een stuk minder geworden. Grijze, grauwe, regenachtige dagen komen veel vaker voor, soms ook gepaard met veel wind. Schijnbaar is dit het typerende weer voor Vancouver Island in de winter. Veel regen en nattigheid. Afgelopen maandag (15-11) was het weer zelfs zeer extreem te noemen, waarbij er verschillende wegen afgesloten zijn doordat deze overstroomd en/of weggespoeld waren door de vele regenval. Zelfs de locals hadden dit nog niet eerder meegemaakt. Het gebied rond Vancouver is zelfs nog zwaarder geraakt met vele overstromingen. Gelukkig zijn wij ok!

Zo’n 3 uur hogerop het eiland, op Mount Washington, ligt overigens al een flink pak sneeuw. Ondanks dat deze berg slechts 1588 meter hoog is, zijn de wintersport voorbereidingen al in volle gang. Op 10 december opent het wintersport seizoen! Voor de nieuwsgierige mensen, er staat een webcam op de berg: https://www.mountwashington.ca/alpine-cam.html .

Ondanks het weer zijn we dus vooral buiten op ontdekkingsreis geweest, een museum of galerie komen vanzelf wel als het echt slecht weer wordt en het uitzicht gaat vervelen (als dat ooit gebeurd!).
In een buitenwijk van Victoria ligt bijvoorbeeld de berg ‘Mount Douglas’ (eigenlijk is het een technisch gezien een heuvel, maarja dat klonk zo suf vonden de Canadezen) die relatief makkelijk te beklimmen is via verschillende wandelroutes, of zelfs met de auto voor de minder actieve mensen. Vanaf de beperkte hoogte van (slechts) 225 meter hoogte is het uitzicht echter spectaculair. Toen wij er waren was het erg helder waardoor de stad, met op de achtergrond de “Juan de Fuca Strait” (de watergang tussen Amerika en Canada) zeer goed zichtbaar was. De achtergrond wordt opgevuld met bergen van het Amerikaanse “Olympic National Park”. De andere kant op is het Canadese vaste land weer zichtbaar met de met sneeuw bedekte pieken van de Rocky Mountains en de kolos Mount Baker (Amerika). Als je een foto van Victoria ziet, met de besneeuwde berg op de achtergrond, kun je er vrij zeker van zijn dat dit geen Canadese berg is, maar Mount Baker in de staat Washington (USA). Hoe dan ook, prachtig om te zien!

Victoria zelf kent prachtige parken, één daarvan is Beacon Hill Park. Zeker in de herfst heeft het park een vrolijk karakter door alle herfstkleuren, in de zomer is het er vast ook goed vertoeven gezien het er zelf nu al druk was. Vanaf het hoogste punt van het park heb je uitzicht over zee (en een uitgebrand containerschip vandaag de dag). Extra bijzonder is dat er veel pauwen (echt heel veel) in het park blijken te wonen. Tot nu toe heeft Rowan er zeker 35 geteld, maar Ashley vertelde dat zij er op een dag wel 65 had geteld. De gemiddelde kinderboerderij in Nederland zou er trots op zijn. Uiteraard leverde het ook een aantal mooie plaatjes op, de pauwen zijn absoluut niet schuw.'

Ondanks het matige weer afgelopen week zijn we naar “Kinsol Crestle” gereden; een gerestaureerde houten spoorbrug van circa 12 verdiepingen hoog waar nu een wandelpad overheen loopt. Gezien onze late start (lazy Sundays fort he win!) was het al lunchtijd voordat we aankwamen bij onze bestemming van vandaag. Daarom eerst lekker geluncht bij “The Lakehouse” aan Shawnigan lake, een pittoreske locatie aan het meer! Aan het gebied rond het meer te zien is het duidelijk dat hier zomers veel mensen in en rond het water verblijven. Wie weet ook iets voor ons volgende zomer, ‘lekker weg in eigen land’! Na een stevige lunch (een lichte lunch kennen ze hier niet echt..) hebben we een wandeling gemaakt rond het gebied van de Kinsol Crestle. Rowan had een wandelroute gespot, maar omdat er verder niks bij stond zijn we op goed geluk gaan wandelen in de hoop dat het een rondgang zou zijn. Helaas bleek dat niet het geval: er kwam maar geen brug die weer over de rivier terug ging. Na een uur wandelen door de bossen van het National Park, zonder mensen tegen te zijn gekomen, zijn we maar weer teruggelopen. Het weer was niet mega goed, we hadden weinig eten en drinken mee en het was al eind van de middag, dus om nou nog kilometers door te lopen zagen we ook niet zitten. Tenzij we in een slechte horror film wilden belanden. '

Ga nu door naar 'work and explore deel 2'.