Eerste dagen Australië
Blijf op de hoogte en volg Rowan
22 November 2016 | Australië, Tibooburra
Onze eerste dagen en een paar honderd kilometer zitten er op in Australië. Wat een ander leventje hier! Maar laat ik bij het begin beginnen.
Zaterdagochtend ging de wekker om 4 (!) uur en om kwart voor 5 stapte we de taxi in na afscheid te hebben genomen van Veronika (voor nu). De rit naar het vliegveld ging voorspoedig en we waren ruim 3 uur van te voren aanwezig (eerder 3.5 uur, klinkt dat bekend?). Bagpacks ingecheckt, bleek dat Inez haar visum niet goed in het systeem stond. Mooi dus dat we optijd waren; we konden onze laatste NZ dollars op deze manier weer goed besteden. Om 20 voor 9 gingen we de lucht in en om 10 uur Australische tijd stonden we weer aan de grond. Lekker kort vluchtje, precies tijd genoeg om een film te kijken.
Op het vliegveld was het prioriteit om een simkaart te krijgen en om te pinnen (weer nieuw geld om aan te wennen). Daarna gingen we met de bus naar onze camperverhuur bedrijf. Eerste indruk van Ozzie People: wat een stelletje chagrijnen. Maja het waren dan ook buschauffeurs. Dit maakt een mevrouw echter weer helemaal goed door toen we aan het lopen waren, ons een lift aan te bieden. Bij het camper bedrijf moesten we vrij lang wachten; er waren blijkbaar veel mensen die hun camper kwam ophalen. Uiteindelijk reden we rond 3 uur weg, eerst even boodschappen inslaan en toen heerlijk in de spits rond Sydney! Gelukkig is alles goed gegaan (door mijn goede navigatie werk) en waren we rond 6 uur in Katoomba, Blue Mountains waar we 2 nachten zouden slapen.
Etenstijd! Dus koken maar.... maar ehm, waarom doet het gas het niet? Proberen, proberen, service nummer gebeld, dummie uitleg gehad. Nee doet het nog steeds niet, antwoord service: dan zal de gasfles wel leeg zijn, kan gebeuren soms. Ja maar, ons avond eten dan? Hongerig, chagrijnige Inez en een tijdje later maar eten gekookt in pannetjes op de bbq (die ze hier overal hebbrn). Pasta smaakte ehm.... interessant.
Na een goede nacht in de camper, ondanks de regen en onweer, de volgende ochtend een kleine wandeling gemaakt naar een uitkijk punt over de Katoomba Falls en the Three Sisters rotsen en bij de Cascades geweest. Alleen die laatste hebben we gezien want,,,, het was zo mistig dat we niks zagen. Heel leuk als je in de bergen bent en zogenaamd uitzicht over een vallei moet hebben.
Goed, terug naar de camping, tijd voor lunch en die middag nog een x proberen. Twee Nederlandse jongens zouden zich bij ons aansluiten, die in sydney verbleven en met de trein over zouden komen. S middags was het heerlijk weer (25+ graden) en deden we een langere hike door de vallei met oa een trap van 900 treden (dat was natuurlijk niks na MtCook) die ons vlak bij de Three Sisters bracht en we de zelfde route terug konden doen als vanochtend. Maar nu konden we ook echt dingen zien. S avonds regende het weer heel hard en was er onweer. Nog niet helemaal het Ozzie weer dat we hadden verwacht.
Maandag was de bedoeling om s ochtends de gasfles bij te vullen en dan via een route in het binnenland naar Lake Macquarie te rijden. Maar niks liep als gepland: gasfles bleek vol, dus daar lag het niet aan. Reparatie zou plaats vinden maar toch ook weer niet. En die mooie route? Ook mislukt. Uiteindelijk hebben we een elektrische kookplaat gekocht, wat betekend dat we nu altijd een campingplaats met elektriciteit nodig zijn. Halverwege de middag kwamen we aan op onze camping; mooi plek onder de boom, vlak bij een meer en er was een zwembad. Iedereen weer blij (vooral Inez). S avonds nog een prachtige zonsondergang gezien + springendr vissen en een enorme vleesmuis (zo groot als een buizerd).
Dinsdag zijn we van Lake Macquarie naar Port Macquarie gereden (lijkt op elkaar maar ligt toch echt 3 uur bij elkaae vandaan). ditmaal wel een mooiere route gedaan; gestopt bij Seal Rocks voor een frisse duik in zee en wat meer binnenlandse wegen. Alleen halverwege was Inez er klaar mee dus maar weer terug naar de snelle maar saaie highway. Het zien van onze eerste koala in de boom boven de receptie maakt veel goed, en anders wel het bezoek aan het enigste Koala ziekenhuis van de wereld.
Morgen rijden we van hier richting Byron Bay: bijna 400 km en rond de 5 uur rijden, waarschijnlijk zijn er wegwerkzaamheden onderweg.
Conclusie Australië tot nu toe: loopt nog niet gesmeerd en dingen moet wennen, maar komt allemaal goed! T Weer is heerlijk warm, mooie dingen te zien en te doen. Een heel verschil met NZ!
geweest en daarna lekker op het strand gelegen.
Zaterdagochtend ging de wekker om 4 (!) uur en om kwart voor 5 stapte we de taxi in na afscheid te hebben genomen van Veronika (voor nu). De rit naar het vliegveld ging voorspoedig en we waren ruim 3 uur van te voren aanwezig (eerder 3.5 uur, klinkt dat bekend?). Bagpacks ingecheckt, bleek dat Inez haar visum niet goed in het systeem stond. Mooi dus dat we optijd waren; we konden onze laatste NZ dollars op deze manier weer goed besteden. Om 20 voor 9 gingen we de lucht in en om 10 uur Australische tijd stonden we weer aan de grond. Lekker kort vluchtje, precies tijd genoeg om een film te kijken.
Op het vliegveld was het prioriteit om een simkaart te krijgen en om te pinnen (weer nieuw geld om aan te wennen). Daarna gingen we met de bus naar onze camperverhuur bedrijf. Eerste indruk van Ozzie People: wat een stelletje chagrijnen. Maja het waren dan ook buschauffeurs. Dit maakt een mevrouw echter weer helemaal goed door toen we aan het lopen waren, ons een lift aan te bieden. Bij het camper bedrijf moesten we vrij lang wachten; er waren blijkbaar veel mensen die hun camper kwam ophalen. Uiteindelijk reden we rond 3 uur weg, eerst even boodschappen inslaan en toen heerlijk in de spits rond Sydney! Gelukkig is alles goed gegaan (door mijn goede navigatie werk) en waren we rond 6 uur in Katoomba, Blue Mountains waar we 2 nachten zouden slapen.
Etenstijd! Dus koken maar.... maar ehm, waarom doet het gas het niet? Proberen, proberen, service nummer gebeld, dummie uitleg gehad. Nee doet het nog steeds niet, antwoord service: dan zal de gasfles wel leeg zijn, kan gebeuren soms. Ja maar, ons avond eten dan? Hongerig, chagrijnige Inez en een tijdje later maar eten gekookt in pannetjes op de bbq (die ze hier overal hebbrn). Pasta smaakte ehm.... interessant.
Na een goede nacht in de camper, ondanks de regen en onweer, de volgende ochtend een kleine wandeling gemaakt naar een uitkijk punt over de Katoomba Falls en the Three Sisters rotsen en bij de Cascades geweest. Alleen die laatste hebben we gezien want,,,, het was zo mistig dat we niks zagen. Heel leuk als je in de bergen bent en zogenaamd uitzicht over een vallei moet hebben.
Goed, terug naar de camping, tijd voor lunch en die middag nog een x proberen. Twee Nederlandse jongens zouden zich bij ons aansluiten, die in sydney verbleven en met de trein over zouden komen. S middags was het heerlijk weer (25+ graden) en deden we een langere hike door de vallei met oa een trap van 900 treden (dat was natuurlijk niks na MtCook) die ons vlak bij de Three Sisters bracht en we de zelfde route terug konden doen als vanochtend. Maar nu konden we ook echt dingen zien. S avonds regende het weer heel hard en was er onweer. Nog niet helemaal het Ozzie weer dat we hadden verwacht.
Maandag was de bedoeling om s ochtends de gasfles bij te vullen en dan via een route in het binnenland naar Lake Macquarie te rijden. Maar niks liep als gepland: gasfles bleek vol, dus daar lag het niet aan. Reparatie zou plaats vinden maar toch ook weer niet. En die mooie route? Ook mislukt. Uiteindelijk hebben we een elektrische kookplaat gekocht, wat betekend dat we nu altijd een campingplaats met elektriciteit nodig zijn. Halverwege de middag kwamen we aan op onze camping; mooi plek onder de boom, vlak bij een meer en er was een zwembad. Iedereen weer blij (vooral Inez). S avonds nog een prachtige zonsondergang gezien + springendr vissen en een enorme vleesmuis (zo groot als een buizerd).
Dinsdag zijn we van Lake Macquarie naar Port Macquarie gereden (lijkt op elkaar maar ligt toch echt 3 uur bij elkaae vandaan). ditmaal wel een mooiere route gedaan; gestopt bij Seal Rocks voor een frisse duik in zee en wat meer binnenlandse wegen. Alleen halverwege was Inez er klaar mee dus maar weer terug naar de snelle maar saaie highway. Het zien van onze eerste koala in de boom boven de receptie maakt veel goed, en anders wel het bezoek aan het enigste Koala ziekenhuis van de wereld.
Morgen rijden we van hier richting Byron Bay: bijna 400 km en rond de 5 uur rijden, waarschijnlijk zijn er wegwerkzaamheden onderweg.
Conclusie Australië tot nu toe: loopt nog niet gesmeerd en dingen moet wennen, maar komt allemaal goed! T Weer is heerlijk warm, mooie dingen te zien en te doen. Een heel verschil met NZ!
geweest en daarna lekker op het strand gelegen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
