Op de helft!

Hallo allemaal! Hier weer een blog vanuit het zonnige Suriname (hoewel de afgelopen dagen ongekend veel regen gehad, het regenseizoen zou toch niet nu al beginnen?!)

Ik heb een kaartje ontvangen afgelopen week van opa en oma. Erg leuk en goed om te weten dat kaartjes dus nog steeds op een 1 of andere manier deze kant op komen. Een aantal van mijn huisgenootjes zitten al een hele tijd op kaartjes te wachten. De post is hier echt een raadsel. Sommige kaartjes worden thuis afgeleverd (of in ieder geval, die liggen dan op tafel), andere kaartjes halen we op bij een postkantoor, maar dat is dan weer een ander postkantoor waar ik laatst mijn pakketje van papa en mama heb opgehaald. En dan doen sommige kaartjes er twee weken over en andere gerust een maand. Zo gaat dat in Suriname ;)

Afgelopen week was een normaal weekje. Ik ben woensdag naar de sportschool geweest en dat was meteen de laatste keer die week, want donderdag werd ik grieperig. Dat heerste al een tijd op kantoor en nu heeft het mij ook te pakken. En mijn huisgenootjes. Daar zijn ze natuurlijk erg blij mee. Sinds maandag is het bij mij gelukkig over gegaan in verkoudheid, dus misschien ga ik morgen wel weer een poging wagen in de sportschool.

Woensdagavond gingen we uit eten. Donderdagavond heb ik een kwarktaart gemaakt, want een chauffeur (Rono) van werk had zijn laatste werkdag, hij ging met pensioen. De stagiares voor ons hebben de lat hoog gelegd, want tijdens de eerste keer eten met de collegas werd ons haarfijn verteld dat zij altijd taarten bakten en dat ze dat dus ook van ons verwachtten. Nu hadden Josephine en Berdien al een keer appelflappen gemaakt, dus nu was het mijn beurt. Kwarktaart dus, want iets anders durf ik nog niet helemaal aan met onze oven (een gas oven).
Rond een uur of twee zou iedereen samenkomen, kleine toespraakjes werd gehouden en daarna zouden we met zijn alle eten en mijn kwarktaart eten als toetjes. Uiteindelijk begonnen met om kwart voor 3 en tegen de tijd dat we ook daadwerkelijk aan het eten waren, was het nog later. Ik ben nog steeds de Nederlandse lunch tijd gewend (-/+ half 1), dus ik had inmiddels erg trek. Het eten was inmiddels vrij koud. Rono had namelijk gekookt en Surinaamse houden van warm eten. Het liefst 3x per dag. Dus het was koude bami met kip, kouseband en huzaresalade. Erg lekker, zoals bijna al het eten hier. Gelukkig viel mijn taart ook in de smaak.

Vrijdag avond moest er gewinkeld worden, want zaterdag organiseerden twee Americanen een Halloweenfeestje waar ik met Barbara en Julia heen zou gaan. De andere hadden niet zo’n zin om mee te gaan, dus die gingen naar de bioscoop. In Suriname kennen ze niet echt Halloween, maar wel wat meer dan in NL. Helaas viel de winkel waar we waren nogal tegen kwa halloween spullen. Maar met enige inprovisatie en de kleren die we zelf mee hadden is het gelukt. Julia als sexy cowgirl, Barbara als eng spinnenvrouwtje en ik als stoere leger chick.

Zaterdag overdag weinig gedaan, ik heb vooral geprobeert uit te rusten om van die ellendige griep af te komen. Zaterdag avond eerst de voorbereiding voor het Halloween feest, lekker kliederen met make up en schmink. Het feest zelf was gezellig, we zijn rond half 3 uur huis gegaan.
Zondag was weer een lui dagje, wat ik helemaal niet erg vond aangezien ik nog steeds niet fit was. Wel had ik nog een kwarktaart gemaakt, alleen dan lekker voor hier thuis. Maartje en Robbin zijn hier gisteren komen wonen, dus we hadden een heerlijk toetje naar onze afgehaald Roti maaltijd.

Afgelopen weekend was mijn 10e weekend hier, wat betekend dat ik ongeveer op de helft van mijn tijd hier zit! Wel een beetje raar idee.

Nou dat was het voor nu, een vrij korte blog in vergelijk met wat jullie van mij gewend zijn, maar dat krijg je als je een x een gewone week hebt hahaha.

Dikke brasa (dikke knuffel in het Sranan Tong),
Rowan