Time fly's; tripje Nickerie - Bigi Pan
Blijf op de hoogte en volg Rowan
01 Oktober 2014 | Suriname, Nieuw Nickerie
Zo, eindelijk weer een verhaal. Vorige week was niet super veel gebeurt, gewoon het gebruikelijke stage lopen, salsa lessen en stappen in het weekend. Vrijdag met Ruby en Barbara naar Touché geweest. Zaterdag ochtend gingen ik winkelen met een paar meiden, eindelijk lekker mijn eigen hangmat gekocht en ook nog waterschoenen voor het tripje naar Nickerie en Bigipan.
Zaterdagavond kwamen ons nieuwe huisgenootjes aan, Marjolein en Anna en zijn we s avonds uit eten geweest. Rond 11 uur ben ik met Julia naar de Wakibazoestraat gegaan, om daar wat te gaan drinken met de meiden en vervolgens te gaan stappen. Lieke en Vera waren uitgenodigd door de buurjongen (Ivory) van onze vaste taxi chauffeur om naar een bepaalde club te komen waar zijn oom een VIP tafel had. Dus daar gingen we heen, naar Club Next.
Daar aankomen mochten een deel van ons niet naar binnen (o.a. ik), omdat we niet aan de dresscode voldeden (platte schoentje, hempje en een short waren blijkbaar niet sexy (?) genoeg). Na een half uur wachten en de andere meiden naar binnen en buiten lopen, mochten we naar binnen. De rest van de avond hebben we gezellig met zijn 5e aan een VIP tafel gezeten, samen Ivory, zijn oom en 4 vrienden van hem. Het was een erg gezellige avond, om een uurtje of 5 waren we weer thuis. De club had erg gezellig muziek.
Zondag was ik heel erg brak, eerst lekker uitgeslapen en daarna een beetje gechillt. Rond een uurtje of 3 kwamen mijn super leuke huisgenootjes met het top idee om te gaan zwemmen in het zwembad. Hier had ik absoluut geen zin in, maar goed om alleen thuis te blijven is ook niet gezellig. Dus ik ging mee. Vond mijn lichaam niet zo leuk, maar was aan de andere kant wel even lekker.
Dit weekend vertrokken we vrijdag 4 uur s middags richting Nickerie – Bigipan, iets eerder bij stage weggaan dus maar dat is gelukkig nooit een probleem. We vertrokken met 2 grotere bussen, de reis zou ongeveer 3,5 uur duren. Maar in ons geval iets langer omdat we onderweg ook nog even een plaspauze hadden. Aangekomen in Nieuw-Nickerie (hoofdstad van het district Nickerie), werden we afzet bij ons slaapplaats: een centrum voor handicapte kinderen. Dit centrum is dicht in de vakantie en dan wordt het verhuurd aan grote groepen. Eigenlijk zouden de kinderen hier woensdag weer naar school gaan, maar vanwege chikungunya (een ziekte die je kunt krijgen van muggen) willen ze eerst de scholen allemaal desinfecteren. Dus gaan een deel van de scholen pas maandag open. Heel surinaams.
Er waren verschillende slaap opties: in een hangmat, in een tent of op een slaapzaal. Omdat ik geen klamboe mee had, besloot ik om een nachtje in een hangmat te proberen. Uiteindelijk heb ik beide nachten in de hangmat geslapen (welke trouwens een klamboe er aan vast had en een dubbele was, dus je kon met zijn tweeen boven elkaar liggen). Na dat iedereen een slaapplaatsje had verovert, gingen we lopend naar een soort cafetje waar we zouden eten. Er zou nog een kleine busje wat later komen, met mensen die niet eerder vrij konden krijgen van stage, dus eerst even wat gedronken. Na het eten werd er door een aantal fanatiekelingen nog een potje gevoetbald. En toen was het wel een beetje tijd om naar bed te gaan (inmiddels half 12), want de volgende ochtend zouden we om 7 uur al ontbijten. S nachts bleek dat ik in de hangmat van iemand anders lag. Ze hadden tegen mij gezegt: als er spullen in de hangmat liggen, is hij bezet. Maar in de onderhangmat waar ik in lag, lagen geen spullen, dus ik dacht: mooi die is vrij! Bleek dat die jongen zijn spullen boven in had gelegd, zodat beneden mooi vrij was om te slapen. Oepsie! Gelukkig mocht ik blijven liggen van hem en is hij boven mij gaan liggen.
De volgende ochtend werden we wakker gemaakt door iemand die met pannendeksel op elkaar sloeg. Het voelde meteen als een schoolreisje van de middelbare school. Na het ontbijt, kregen we allemaal een fiets en fietsten we naar de plek waar we in de boot zouden stappen richting het natuurreservaat Bigipan. De boottocht was erg mooi, we zagen van allerlei vogels onderweg en hebben zelf een aapje gezien! Onderweg moesten we de boot nog even over een rails duwen, van de rivier naar het kanaal. Een deel van de tocht was over een heel groot stuk regenwoud, dat ondergelopen is met water. Helaas wist onze bootbestuurder niet zo goed de weg en deden we vet lang over dit stuk. En onderweg vaarden we minimaal 4x over een stuk hout, dat door het modderige water niet goed te zien was, waardoor de boot heel erg naar 1 kant helde en we een beetje vreesde voor natte kleren.
Eindelijke kwamen we aan bij dijk, die de rivier van de Atlantische oceaan scheidt. Op het moment dat we aankwamen, was het eb en de oceaan was nauwelijks te zien. Wat er overgebleven was, was een hele dik laag klei/modder. Tijd voor ons modderbad! Na het nodige rollen door een modder, een modder gevecht en foto sessies, zat iedereen van boven tot onder de modder.
Met onze modderige handen namen we onze tassen weer mee richting de rivier, waar we ons enigszins een beetje konden schoonwassen. Enigszins, omdat ook de bodem van de rivier bedekt is met een dikke laag modder en het water helemaal niet zo diep was. Dus als je uit het water stapte zaten je voeten, enkels en halverwege je onderbenen nog dik onder de blubber.
We vertrokken weer, ditmaal met een schipper die de weg wel wist en de reis ging ineens een heel stuk sneller. We gingen naar Stephanie Lodge; een hotel op palen midden op een meer. Heel erg mooi om te zien, het lijkt me geweldige om daar een nachtje te slapen. Op de Lodge konden we heerlijk zwemmen, zonnen of in hangmatten relaxen. Ook aten we er lunch. Rond 3 uur konden we kiezen; terug naar Nickerie en zwemmen in het zwembad of op de Lodge blijven. Uiteindelijk waren er twee boten vol met mensen die wel terug wouden, waaronder ik. De rest blijf nog op de Lodge.
Het was heerlijk om nog even te zwemmen, in lekker schoon water naar al dat modder gedoe. Mijn tas zat inmiddels onder de modder, net als mijn schoenen, t shirt en short. Rond 5 uur was iedereen weer op de accommodatie en maakte we ons klaar om de zonondergang aan de oceaan te gaan kijken. Dit was een heel stuk fietsen en ik heb dan ook flink doorgetrapt. Maar goed ook, want ik heb nog precies de zonsondergang kunnen zien, andere hadden minder geluk en kwamen aan toen de zon al onder was. Tegenover de dijk, zat een restaurant waar we gezellig wat gingen drinken met zijn alle en daarna roti eten. Roti is erg lekker, alleen moet ik nog wel een beetje wennen aan het feit dat het wel vrij pittig is.
Na het eten gingen we weer terug naar de accommodatie, omdat ons om te kleden en nog wat voor te drinken voor het grootste feest van het jaar dat ik Nickerie wordt georganiseerd: Parbo Night! Wat een feestje was het! We stonden met de hele groep bij elkaar aan de linker kant voor bij het podium, iedereen was aan het dansen en had een geweldige tijd. Op een gegeven stonden we ook nog met de hele groep op het podium! Echt geweldig.
Toen het feest afgelopen was, wouden de meeste nog door naar een after-party ergens anders in de stad, maar mijn huisgenootjes en ik vonden het eigenlijk wel mooi geweest. We haalden nog iets te eten en liepen toen richting de accommodatie. Maar goed dat ik een redelijk richtingsgevoel heb, want de andere wisten de weg niet zo goed meer.
De volgende ochtend helaas vroeg wakker, omdat de zon op mijn hangmat scheen wat erg warm was. Rond 9 uren waar zo wie zo de meeste wel wakker en was het wachten tot 12 uur, zodat we met de bussen naar huis konden. Het bleek dat de rest van de groep helemaal niet de after party was geweest, daar aangekomen (na een heel stuk gelopen te hebben) bleek dat er entree betaald moest worden en daar had eigenlijk niemand zin in. Dus zijn ze allemaal maar naar huis gegaan.
Weer ruim 4 uur in de bus terug naar Paramaribo, een rit waarin het erg rustig was in de bus en de meeste toch wel even een dutje deden. Het was leuk Nickerie nu bij daglicht te zien, het leek Nederland wel: super vlak en vooral polders waar men rijst verbouwd. Onderweg kon je erg goed het verschil tussen alle districten zien: Wanica staat betekend om veeteelt en landbouw, Saramacca om hun groente, in Coronie staan veel palmbomen en Nickerie dus polders en rijstvelden.
We werden afgezet bij ons huis, omdat de bus daar toch al langs reedt. Wat waren we moe, maar wat een leuk weekend. Ons echte vrouwen zijn, hebben we meteen onze vieze kleren geprobeerd schoon te krijgen (lang leven Vanish oxi action, volgens mij zijn de meeste vlekken er uit). We hebben broodjes met knakworst gegeten als avond eten en daarna snel naar bed want maandag moest er natuurlijk weer gewoon stage gelopen worden.
Maandagavond zijn we naar Indo Fair geweest, daar hebben we allemaal heerlijke Indonesische hapje gegeten en wat rond gesnuffeld tussen de kraampjes met authentieke en handgemaakt producten.
Aankomende weekend staat er nog niet super veel op de planning. Vanavond gaan we uit eten met het huis. Dan hebben we donderdag onze Salsa examen, ben heel benieuwd hoe dat zal gaan want gisteren ging echt slecht. Vrijdag hebben we verjaardag van Vera; gaan we weer uit eten en daarna stappen. En zaterdag waarschijnlijk ook weer uit. Gelukkig ben ik maandag vrij, kan ik mooi even bijkomen haha.
Oeps, het is wel een heel lang verhaal geworden, sorry! Hoop toch dat jullie het leuk vonden om te lezen. Tot volgende x!
Zaterdagavond kwamen ons nieuwe huisgenootjes aan, Marjolein en Anna en zijn we s avonds uit eten geweest. Rond 11 uur ben ik met Julia naar de Wakibazoestraat gegaan, om daar wat te gaan drinken met de meiden en vervolgens te gaan stappen. Lieke en Vera waren uitgenodigd door de buurjongen (Ivory) van onze vaste taxi chauffeur om naar een bepaalde club te komen waar zijn oom een VIP tafel had. Dus daar gingen we heen, naar Club Next.
Daar aankomen mochten een deel van ons niet naar binnen (o.a. ik), omdat we niet aan de dresscode voldeden (platte schoentje, hempje en een short waren blijkbaar niet sexy (?) genoeg). Na een half uur wachten en de andere meiden naar binnen en buiten lopen, mochten we naar binnen. De rest van de avond hebben we gezellig met zijn 5e aan een VIP tafel gezeten, samen Ivory, zijn oom en 4 vrienden van hem. Het was een erg gezellige avond, om een uurtje of 5 waren we weer thuis. De club had erg gezellig muziek.
Zondag was ik heel erg brak, eerst lekker uitgeslapen en daarna een beetje gechillt. Rond een uurtje of 3 kwamen mijn super leuke huisgenootjes met het top idee om te gaan zwemmen in het zwembad. Hier had ik absoluut geen zin in, maar goed om alleen thuis te blijven is ook niet gezellig. Dus ik ging mee. Vond mijn lichaam niet zo leuk, maar was aan de andere kant wel even lekker.
Dit weekend vertrokken we vrijdag 4 uur s middags richting Nickerie – Bigipan, iets eerder bij stage weggaan dus maar dat is gelukkig nooit een probleem. We vertrokken met 2 grotere bussen, de reis zou ongeveer 3,5 uur duren. Maar in ons geval iets langer omdat we onderweg ook nog even een plaspauze hadden. Aangekomen in Nieuw-Nickerie (hoofdstad van het district Nickerie), werden we afzet bij ons slaapplaats: een centrum voor handicapte kinderen. Dit centrum is dicht in de vakantie en dan wordt het verhuurd aan grote groepen. Eigenlijk zouden de kinderen hier woensdag weer naar school gaan, maar vanwege chikungunya (een ziekte die je kunt krijgen van muggen) willen ze eerst de scholen allemaal desinfecteren. Dus gaan een deel van de scholen pas maandag open. Heel surinaams.
Er waren verschillende slaap opties: in een hangmat, in een tent of op een slaapzaal. Omdat ik geen klamboe mee had, besloot ik om een nachtje in een hangmat te proberen. Uiteindelijk heb ik beide nachten in de hangmat geslapen (welke trouwens een klamboe er aan vast had en een dubbele was, dus je kon met zijn tweeen boven elkaar liggen). Na dat iedereen een slaapplaatsje had verovert, gingen we lopend naar een soort cafetje waar we zouden eten. Er zou nog een kleine busje wat later komen, met mensen die niet eerder vrij konden krijgen van stage, dus eerst even wat gedronken. Na het eten werd er door een aantal fanatiekelingen nog een potje gevoetbald. En toen was het wel een beetje tijd om naar bed te gaan (inmiddels half 12), want de volgende ochtend zouden we om 7 uur al ontbijten. S nachts bleek dat ik in de hangmat van iemand anders lag. Ze hadden tegen mij gezegt: als er spullen in de hangmat liggen, is hij bezet. Maar in de onderhangmat waar ik in lag, lagen geen spullen, dus ik dacht: mooi die is vrij! Bleek dat die jongen zijn spullen boven in had gelegd, zodat beneden mooi vrij was om te slapen. Oepsie! Gelukkig mocht ik blijven liggen van hem en is hij boven mij gaan liggen.
De volgende ochtend werden we wakker gemaakt door iemand die met pannendeksel op elkaar sloeg. Het voelde meteen als een schoolreisje van de middelbare school. Na het ontbijt, kregen we allemaal een fiets en fietsten we naar de plek waar we in de boot zouden stappen richting het natuurreservaat Bigipan. De boottocht was erg mooi, we zagen van allerlei vogels onderweg en hebben zelf een aapje gezien! Onderweg moesten we de boot nog even over een rails duwen, van de rivier naar het kanaal. Een deel van de tocht was over een heel groot stuk regenwoud, dat ondergelopen is met water. Helaas wist onze bootbestuurder niet zo goed de weg en deden we vet lang over dit stuk. En onderweg vaarden we minimaal 4x over een stuk hout, dat door het modderige water niet goed te zien was, waardoor de boot heel erg naar 1 kant helde en we een beetje vreesde voor natte kleren.
Eindelijke kwamen we aan bij dijk, die de rivier van de Atlantische oceaan scheidt. Op het moment dat we aankwamen, was het eb en de oceaan was nauwelijks te zien. Wat er overgebleven was, was een hele dik laag klei/modder. Tijd voor ons modderbad! Na het nodige rollen door een modder, een modder gevecht en foto sessies, zat iedereen van boven tot onder de modder.
Met onze modderige handen namen we onze tassen weer mee richting de rivier, waar we ons enigszins een beetje konden schoonwassen. Enigszins, omdat ook de bodem van de rivier bedekt is met een dikke laag modder en het water helemaal niet zo diep was. Dus als je uit het water stapte zaten je voeten, enkels en halverwege je onderbenen nog dik onder de blubber.
We vertrokken weer, ditmaal met een schipper die de weg wel wist en de reis ging ineens een heel stuk sneller. We gingen naar Stephanie Lodge; een hotel op palen midden op een meer. Heel erg mooi om te zien, het lijkt me geweldige om daar een nachtje te slapen. Op de Lodge konden we heerlijk zwemmen, zonnen of in hangmatten relaxen. Ook aten we er lunch. Rond 3 uur konden we kiezen; terug naar Nickerie en zwemmen in het zwembad of op de Lodge blijven. Uiteindelijk waren er twee boten vol met mensen die wel terug wouden, waaronder ik. De rest blijf nog op de Lodge.
Het was heerlijk om nog even te zwemmen, in lekker schoon water naar al dat modder gedoe. Mijn tas zat inmiddels onder de modder, net als mijn schoenen, t shirt en short. Rond 5 uur was iedereen weer op de accommodatie en maakte we ons klaar om de zonondergang aan de oceaan te gaan kijken. Dit was een heel stuk fietsen en ik heb dan ook flink doorgetrapt. Maar goed ook, want ik heb nog precies de zonsondergang kunnen zien, andere hadden minder geluk en kwamen aan toen de zon al onder was. Tegenover de dijk, zat een restaurant waar we gezellig wat gingen drinken met zijn alle en daarna roti eten. Roti is erg lekker, alleen moet ik nog wel een beetje wennen aan het feit dat het wel vrij pittig is.
Na het eten gingen we weer terug naar de accommodatie, omdat ons om te kleden en nog wat voor te drinken voor het grootste feest van het jaar dat ik Nickerie wordt georganiseerd: Parbo Night! Wat een feestje was het! We stonden met de hele groep bij elkaar aan de linker kant voor bij het podium, iedereen was aan het dansen en had een geweldige tijd. Op een gegeven stonden we ook nog met de hele groep op het podium! Echt geweldig.
Toen het feest afgelopen was, wouden de meeste nog door naar een after-party ergens anders in de stad, maar mijn huisgenootjes en ik vonden het eigenlijk wel mooi geweest. We haalden nog iets te eten en liepen toen richting de accommodatie. Maar goed dat ik een redelijk richtingsgevoel heb, want de andere wisten de weg niet zo goed meer.
De volgende ochtend helaas vroeg wakker, omdat de zon op mijn hangmat scheen wat erg warm was. Rond 9 uren waar zo wie zo de meeste wel wakker en was het wachten tot 12 uur, zodat we met de bussen naar huis konden. Het bleek dat de rest van de groep helemaal niet de after party was geweest, daar aangekomen (na een heel stuk gelopen te hebben) bleek dat er entree betaald moest worden en daar had eigenlijk niemand zin in. Dus zijn ze allemaal maar naar huis gegaan.
Weer ruim 4 uur in de bus terug naar Paramaribo, een rit waarin het erg rustig was in de bus en de meeste toch wel even een dutje deden. Het was leuk Nickerie nu bij daglicht te zien, het leek Nederland wel: super vlak en vooral polders waar men rijst verbouwd. Onderweg kon je erg goed het verschil tussen alle districten zien: Wanica staat betekend om veeteelt en landbouw, Saramacca om hun groente, in Coronie staan veel palmbomen en Nickerie dus polders en rijstvelden.
We werden afgezet bij ons huis, omdat de bus daar toch al langs reedt. Wat waren we moe, maar wat een leuk weekend. Ons echte vrouwen zijn, hebben we meteen onze vieze kleren geprobeerd schoon te krijgen (lang leven Vanish oxi action, volgens mij zijn de meeste vlekken er uit). We hebben broodjes met knakworst gegeten als avond eten en daarna snel naar bed want maandag moest er natuurlijk weer gewoon stage gelopen worden.
Maandagavond zijn we naar Indo Fair geweest, daar hebben we allemaal heerlijke Indonesische hapje gegeten en wat rond gesnuffeld tussen de kraampjes met authentieke en handgemaakt producten.
Aankomende weekend staat er nog niet super veel op de planning. Vanavond gaan we uit eten met het huis. Dan hebben we donderdag onze Salsa examen, ben heel benieuwd hoe dat zal gaan want gisteren ging echt slecht. Vrijdag hebben we verjaardag van Vera; gaan we weer uit eten en daarna stappen. En zaterdag waarschijnlijk ook weer uit. Gelukkig ben ik maandag vrij, kan ik mooi even bijkomen haha.
Oeps, het is wel een heel lang verhaal geworden, sorry! Hoop toch dat jullie het leuk vonden om te lezen. Tot volgende x!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
