Tentames en Montreal

Het is al weer even geleden dat ik een verslag heb getypt, ruim 2 weken denk ik. Sorry hiervoor!

Aansluitend op mijn laatste verlag,, toen ging ik uit met Lindsay, een klasgenootje. Lindsay kwam me tegen het eind van de dag ophalen, toen moesten we een paar andere mensen ophalen. Tegen de tijd dat we bij Linsday thuis waren was het 8 uur en hadden we allebei heel erg honger. Aangezien het de hele dag gesneeuwd had, was de weg spekglad en konden we dus niet zo snel van de hele plek naar de andere als normaal. Voordat we uitgingen, gingen we (voor de verandering) een drank spelletjes spellen met linsday haar huisgenoten, die ook mee uit gingen, en nog 2 andere vrienden. Het was erg gezellig. Rond 11 uur namen we de bus richting de bar waar Lindsay altijd heen gaat. Toen we daar kwamen, was het er helaas heel erg rustig. Na een tijdje zijn we vertrokken, op weg naar een andere bar. Na 4 barren bezocht te hebben, bleek het overal erg rustig. Dus rond 2 uur gingen we naar huis. Linsday was behoorlijk dronken,, wat heel grappig was. Haar vriendin beweerde dat ze Lindsay nog nooit zo dronken staande had gezien. Die nacht sliep ik op een stoel die je kon uitklappen als een 1 persoonsbed, omdat het niet handig was dat ik die nacht nog naar huis gebracht zou worden. De volgende ochtend gingen lindsay en ik samen boodschappen doen en daarna zette ze me thuis af.

De nieuwe schoolweek bestond vooral uit veel projectwerk. Mijn projectgroepje en ik wilden heel graag onze projecten afronden voor het weekend zodat we in het weekend ons helemaal konden concentreren op de tentamens. Het weekend was heel saai dus, alleen maar geleerd.

Maandag, dinsdag en woensdag had ik tentamens. Woensdag was bijna de leukste dag van deze week denk ik. S middag had ik mijn klas uitgenodigd om wat te gaan drinken in een bar genaamd Edelweiss, als afscheidsfeestje zeg maar. Dit was heel gezellig. Ik kreeg nog 2 kadootjes van mijn klas, een canadese sjaal en een poppetje voor in de kerst boom. Kado nummer 3 zou snel volgen. Toen we net in de bar zaten, sms te mama mij dat ze een vlucht eerder kon nemen en dus waarschijnlijk al rond 5 uur op Toronto zou zijn ipv kwart over 8.
Dit zou een beetje mijn planning in de war gooien.

Rond 5 uur kwam Alita me ophalen en inmiddels had ik al meerdere berichten van mama gehad dat het vliiegtuig vertraging en nog eens vertraging had. Tegen de tijd dat we bij het vliegveld aankwamen leek het er nog niet echt op dat mama er snel zou zijn.
Na 2.5 uur te hebben gewacht, kwam ze dan eindelijk door de deuren. Wat was ik blij om haar te zien!!!!! En zij ook om mij te zien. Maar arme mama, ze had een verschrikkelijke lange reis achter de rug. Snel in de auto richting Kitchener dus!

Op de heenweg was ik er al achter gekomen dat ik de kadootjes van mijn klas in de bar had laten staan. Omdat we allemaal nog moesten eten, besloten we naar die zelfde bar te gaan om een beetje te eten. Gelukkig hadden ze mijn kadootjes nog! Daarna zijn we snel naar huis gegaan, het was een vermoeiende dag en hoogtijd om te slapen!

Donderdag ochtend werden mama en ik rond 8 uur wakker. Toen hebben we rustig samen ontbeten. Ik zou voor een uurtje naar school gaan en mama zou naar de Tim Hortens gaan voor een koffie (ze had hoofdpijn vanwege te weinig koffie de vorige dag =P). Op school waren ze allemaal heel stiekem bezig, met wat ik verwachtte, mijn derde kado. Tegen de tijd dat ik naar huis wou gaan,, moest ik nog even wachten van de leraar. Even later kwam een andere leraar met een tas met kadootjes. Ik kreeg gewoon kadootjes van de leraren! vet lief! Het waren typische Canadese dingen: Maple syrop, Ice Wine, maple nogat en een Tim Hortens mok. NU heb ik 4 mokken, ik kan wel een mokken verzameling gaan beginnen!! Was niet helemaal de planning eigenlijk.

Daarna ben ik snel naar huis gegaan om mama op te halen. Het leek me leuk om haar de school even te laten zien en mijn klas leek het ook een leuk idee om mijn moeder te ontmoeten. Dus daar gingen we, lopende naar school. Eenmaal in de klas was iedereen natuurlijk heel stil terwijl sommige jongens van de voren een behoorlijk grote mond hadden gehad. Ik heb mama wat van mijn projecten laten zien die we moesten maken en we hebben een tijdje met Linsday en Graham gepraat. Graham komt misschien in September naar Nederland als uitwisselingsstudent.

Ook kwam mijn 3e kado te voorschijn. Melissa had een prachtig foto album gemaakt die het verhaal van mijn verblijf in Canada vertelde. Verder had bijna iedereen wat in het boek geschreven, echt prachtig. Toen we weg gingen, kreeg ik weer knuffels van iedereen, net zo als de vorige dag in de bar. Raar idee, dat dat dan echt de laatste keer is dat je je klas ziet. We zijn nog even over de andere Campus gelopen en toen was het tijd voor lunch.

Na de lunch hebben mama en ik zoveel mogelijk spullen ingepakt. Daarna zijn we naar de supermarkt gegaan om een paar dingetjes te kopen voor onze reis naar Montreal van de volgende dag. Na de boodschappen gingen we nog even een klein winkeltje in waar ze van alles maar dan ook echt van alles hadden. Allemaal leuke kleine hebbedingetje waar je later toch niks meer aan hebt. Mama werd verliefd sommige kerstspulletjes die ze hadden. Helaas natuurlijk onmogelijk om mee te nemen naar huis haha. Rond 5 uur waren we weer huis en gingen we alle spullen naar beneden sjouwen. Naar wel geteld samen 3 keer met de lift naar beneden te zijn gegaan, hadden we alles beneden. Meteen hebben we mij ook maar uitgecheckt. Dat zou heel simpel moeten zijn, gewoon m'n sleutel inleveren en klaar. Maar de mevrouw achter de balie begon ineens over fee die ik moest betalen en het invullen van een annulerings formulier. Na, voor de 10000 keer, te hebben uitgelegd dat ik een uitwisselingsstudent was en dat ik er maar voor 1 semester was. Blijkbaar was dat nog steeds niet duidelijk. Uiteindelijk gelukt en toen was het wachten op Allita. We gingen nog even op de bank zitten die bij de ingang staan. Ik praatte wat met mama en de jongen die ook op een bank naast ons zat, kon blijkbaar nederlands. Zijn ouders waren nederlands en 13 jaar geleden zijn ze naar Canada verhuisd.

Om 6 uur was Allita er en was het passen en meten om alles in de auto te krijgen. Eerst gingen we even naar haar huis, om spullen af te zetten en haar honden op te halen. Mooie gelegenheid om mama even Allitas huis te laten zien. Daarna gingen we op weg naar Toronto.
Toen we aankwamen moesten we nog eten. Met zijn 4en gingen we naar een restaurantje waar ik al eerder was geweest, genaamd Joy. Het was heel gezellig.

Weer thuis bij Allita haar moeder, besloten mama en ik om de kadootjes die we voor hun hadden, te geven. Ze leken erg blij met hun kadootjes en toen was het tijd om naar bed te gaan. De volgende dag zouden mama en ik met de trein naar Montreal vertrekken.

Vanochtend werd mama en ik beide vroeg wakker, van de honden omdat Allita haar moeder (Karen) ze ging uitlaten. Rond kwart over 7 zijn we uit bed gestapt en hebben ons klaar gemaakt voor vertrek. Volgens internet was het maar een 25 minuutjes lopen naar het trein station. Dat kunnen wij,, dachten mama en ik. Als twee ware reizigers, liepen we rond in Toronto: allebei trokken we een koffer op wieltjes achter ons aan, allebei een tas hangend bovenop de koffer, ik een rugtas en mama haar handtas. Ik kan je vertellen, dan is een "wandeling" van 25 minuten toch best wel lang. Ook bleek uiteindelijk das we niet helemaal goed liepen. Ergens was een rare kruising geweest ten wij hadden rechts aangehouden ipv links. Gelukkig was het niet heel veel om.

Alles met elkaar waren we precies op tijd bij de trein. We hadden nog 15 minuten voordat hij zou vertrekken. Op het treinstation leek het een beetje alsof je op een vliegveld was. Er waren wachtruimte, overal mensen die je konden helpen en de weg wezen. En zelfs in de trein, leek het haast op een vliegtuig. Er was een karretje dat eens in de zoveel tijd door het gangpad ging en daar kon je dan eten en drinken kopen. De reis duurde 5 en een half uur en we konden een heleboel zien: eerst een heel tijd Lake Onterio, daarna het platteland, heuvel, kale vlaktes en rotsen. Ook kon je zien dat het steeds een beetje kouder werd, want riviertje en waren plassen waren bevroren en hier en daar lag sneeuw. eenmaal in Montreal, hadden mama en ik besloten lui te zijn en de metro te nemen. We waren onze wandeling van die ochtend nog niet vergeten. Achteraf bleek het een erg goed idee, want het Hostel waar we in slapen, bleek toch wel een behoorlijk eindje lopen van het station te zijn. Toen we uit de tram kwamen, was het de vraag: waar moeten we heen?! Mijn uitgeprinte kaartje liet niet echt de goede alle straatnamen zien. Uiteindelijk vroegen we een chinese vrouw en zijn scheen heel zeker te weten waar de straat was die in de buurt van ons hostel lag. Dus wij die kant op lopen en zelf moest ze ook die kant op, alleen liep ze een heel stuk sneller dan ons. Na een paar kruisingen twijfelden mama en ik toch aan haar advies, maar opeens kwam ze uit het niets en zeggen dat we nog een paar stoplichten verder moesten.

Uiteindelijk op de straat die vlakbij de straat van ons Hostel moest liggen: St. Catherine. Maar ja, dan kun je links en rechts. Weer mensen gevraagd; rechts was de kant die we op moesten. Niet dus!!!
Uiteindelijk, na eerste helemaal de verkeerde kant opgestuurd te zijn, kwamen we in ons Hostel aan.

echt OMG, waar zijn we nu beland?! Ik dacht van alles, maar ik denk ik zeg niks tegen mama. Gelukkig bleek zij ook niet helemaal blij met haar keuze =P Het Hostel is warm, maar een ramp qua interieur. Het lijkt net een constructie project. Er is een vloer, maar er is geen echt plafon op beton na. Overal kun je pijpen en leidingen zien lopen, vooral in de algemene ruimte op de begane grond. De kamers zijn oke, maar niet extreem geweldig. Als je onze kamer binnenkomt, staan er eerst 6 stapelbedden. Loop je door naar een klein halletje, daar is de badkamer met wc, aan het eind van het halletje zit onze kamer. Daar staan 4 stapelbedden we delen deze met 2 francaises. Mama had het er al over dat als die 2 niet rustig zijn vannacht en we geen goede nachtrust krijgen, we morgen nacht al in een 2 persoons kamer slapen hahaha!! En mama maar zeggen dat de foto's zo anders leken op internet, haha. Nou ja mama wou nog een keer ervaren hoe het was om in een Hostel te slapen, die ervaring gaat ze met dit Hostel in ieder geval helemaal beleven.

Na een beetje bijgekomen te zijn van onze schok over hoe het Hostel er uit zag, zijn we naar beneden gegaan en heeft H. een van de mannen die het hostel leidt, ons wat informatie foldertjes gegeven en ons wat verteld over de stad.

We waren best wel moe van al dat geloop, dus we besloten om een beetje in de buurt wat te gaan eten. Het restaurant waar we belanden, was italiaans. Het eten was goed, maar echt, hoe dat restaurant er uit zag van binnen haha. Het was helemaal in de kerst sfeer, maar met de italiaanse versiering die ze hadden normaal al hadden. Het was een hele drukke bedoening. Er waren ook 2 mannen, 1 speelde de viool en de ander keyboard. De man met de viool ging langs tafeltjes en vroeg mensen wat ze wouden horen. Dan kwam hij met een liedje, heel leuk, nog nooit mee gemaakt zo iets. Eigenlijk hadden we even lekker willen zitten, wijntje drinken daarna een beslissen wat we wouden eten en daarna nog even lekker na zitten. Helaas vonden ze in dit restaurant dat niet zo'n goed idee. Bord leeg, werd meteen weggehaald. Beetje jammer, maar mama en ik konden er wel om lachen. Door het eten hadden we weer wat meer energie gekregen, maar toen we buiten kwamen werden we allebei rillerig. Het was zoo koud! We zitten nu een flink stuk noorderijker dan in Kitchener en dat is ook wel te merken. Op naar het Hostel dus. Nu zit ik hier, me verhaaltje te typen. Mama heeft een hele tijd gezellig bij mij gezetten maar is nu even naar een supermarkt wat drank en drinken kopen. Ze zal zo wel terug komen. Dan gaan we een spelletje Yahtzee spelen,, daarna douchen en naar bed. Ben benieuwd of onze kamergenoten rustig genoeg zijn voor mama of dat we morgen een 2 persoons kamer hebben.

Morgen gaan we Montreal verkennen, worden vast weer een hele leuk en gezellige dag, vol met avonturen.
Ik/we houden proberen jullie op de hoogte te houden. We hebben internet in het Hostel, dus das wel een pluspunt !