Vertrek, vlucht en aankomst

Sinds gisteravond zit ik op de residence en heb ik dus eindelijk weer internet. Donderdagochtend om half 6 in de autorichting Schiphol met mama, papa, Inez en Anne. We waren er al om 20 over 7, dus was meer dan genoeg optijd. Meteen maar me grote koffer ingecheck, hoefte we daar in ieder geval niet meer op te letten. Leuke verrassing was dat Leonie en Armando me kwamen uitzwaaien. Verschrikkelijk dat afscheid nemen, maja je kunt er niet om heen.

Om 5 over half 11 begon de lange vlucht naar Washington. Heb me absoluut niet verveeld onderweg; 2 films gekeken, beetje geslapen en had ook nog was kruiswoordpuzzels mee (je moet toch iets in het vliegtuig). Volgens mij was 7 uur nederlands tijd, toen we landen in Washington. Das al even na etentijds dus en dat was ook wel te merken aan me maag. Ondanks al het eten en drinken dat we aanboord hadden gehad. Washington was een behoorlijk oud vliegveld, niet zo mooi als Schiphol maar wel groter dan Schiphol. Het enigste eten dat ik tegen kwam was (hoe kan het ook anders, ik was immers in de VS) fastfood. Daar had ik absoluut geen zin in. Tijdens het wachten op me volgende vlucht, ben ik in gesprek gekomen met Marc, een jongen uit de buurt van Rotterdam die ook in Canada gaat studeren. We hebben even gepraat en de tijd ging daardoor een stuk sneller. Na 3 keer naar een andere gate te zijn gelopen en meer dan een half uur vertraging te hebben, stegen we weer op. Ditmaal nog een kleine vliegtuig dan de vlucht ervoor. Vanaf schiphol had ik een vliegtuig met 3 stoelen aan de ene kant van het gang pad en 3 aan de andere kant. Dit vliegtuig had 1 stoel aan de ene kant en 2 aan de andere kant.

Volgens mij kwam ik aan rond 5 uur lokale tijd (het tijd verschil met nederland is 6 uur). Door de douane en toen werd ik naar de immigratie dienst gestuurt. Daar wisten ze niet zo goed wat ze met ons aan moesten. Blijkbaar waren ze niet echt op de hoogte van het feit dat wij als nederlands en niet langer dat 6 maanden blijven, we geen visum nodig zijn. UIteindelijk hebben ze maar een stempel in me paspoort gedrukt, waarop staat dat ik voor 1 maart uit Canada moet zijn. Prima lijkt me, want me terugreis is geplant op 21 december.

Me bagage gepakt van de lopende bank en opzoek naar Alita. Alita is een vrouw die afgelopen school jaar een semester bij mij in de klas gezeten heeft. Het schijnt nogal lastig te zijn om van Toronto (waar ik was geland) naar Kitchener (waar mijn school is) te gaan met het openbaar vervoer. Dus Alita was zo lief om me op te komen halen. Eerst kon ik haar niet vinden, maar na een kort (en zeer duur) telefoontje vonden we elkaar. We hebben onderweg ergens gegeten en gezorgt dat ik Canadese dollars in me portomnee had. Eenmaal bij haar thuis heeft ze me even rondgeleidt en toen ben ik snel in bed gekropen, Kapot!

Canada lijkt een beetje op Amerika zoals je haar kent van films, alleen is canada misschien iets minder erg. Ze hebben diikke autos, veel dikke autos. Iedereen heeft er minstens 2 en dan het liefst SUV enzo. Ik heb nog niet 1 milieubewuste kleine auto gezien zoals een fiat panda en bijna alle autos zijn 5 deurs. Verder zijn er overal fastfoodketens, zoals Tim Hortens, Wendy's, Mac Donals en Starbucks.