Tongariro Crossing
Blijf op de hoogte en volg Rowan
19 Oktober 2016 | Nieuw Zeeland, Tongariro
Nog maar een paar dagen geleden sinds de laatste blog (of tenminste zo voelt het), maar alweer zoveel gezien en beleefd! Het gaat heel snel, omdat we vaak maar 1 nacht op 1 locatie blijven slapen en er komt zoveel op je af.
Anyway, zondag stapte we weer in de bus. Onderweg zijn we gestopt bij een waterval en hebben we mensen afgezet die gingen skydive. De gene die dat niet gingen doen hadden een uurtje tijd om in heet water bronnen te zwemmen. Heerlijk warm (soms iets te) en je kon duidelijk de zwavel ruiken. Na de mensen weer opgepikt te hebben van hun skydive, zijn we nog bij een prachtig uitkijkpunt gestopt over lake Taupo (een vd grootste meren, was ooit een vulkaan die uitgebarsten, echt enorm). Toen was het echt tijd om de hoofdweg achter ons te laten en een onverharde weg te volgen vol met bochten, gaten en smalle bruggetjes.
Waar we aankwamen was echt geweldig; midden in de natuur, omgeven door heuvels en geen telefoon bereik, heel afgelegen. In het 'dorpje' wonen 8 mensen. De farm (Blue Duck Station, genaamd naar de native vogel) is 7000 acers groot (geen idee hoeveel hectare dat is) en hun werk richtte zich op schapen en koeien houden (voor vlees), toerisme en nature conservation. Voor NZ is hun groen en vogels erg belangrijk, dieren zoals wezels, geiten en zwijnen zijn allemaal door mensen overgebracht en worden gezien als plaag. Gasten kunnen dan ook op jachttrip gaan en dan s avond hun geschoten dier eten. Verder zijn er meer dan 500 vallen over het terrein verspreidt om wezels en martersoorten te vangen.
We hadden allemaal eten en veel alcohol ingeslagen. Dat moest van Nipper, onze chauffeur want we zouden een flink feest gaan bouwen. En dat is ook gebeurt! Wat een gezelligheid :) de volgende dag hadden sommige een of meerdere activiteiten te doen (niet iedereen was hier blij mee na alle alcohol van de avond ervoor), maar wij hebben lekker een dagje niks gedaan. Er was een waterfall op 1.5 uur lopen, dus daar zijn we naar toe geweest en s middags hebben we lekker buiten gezeten want het was heerlijk weer :)
S avonds ging iedereen vroeg naar bed want de volgende dag moesten we om half 6 (!) vertrekken zodat we op tijd bij Tongariro National Park waren. De Tongariro Alpine Crossing staat in de top 10 van beste dagwandelingen van de wereld, hij gaat over een active vulkaan. De tocht is 19.4 km en tussen de 6 en 8 uur lopen. Het was geweldig, elk half uur ofzo was de omgeving weer anders. We hebben door sneeuw gelopen, een krater gezien (prachtige rode kleuren), 3 meren vlak bij elkaar die groen en blauw van kleur waren en Mt Doom (van LOTR). Helaas mochten we die niet beklimmen omdat dat te gevaarlkjk was met de sneeuw die er op lag. Ik liep samen met Jo, een amerikaanse. Als je op tijd bij een bepaalde punt was, kon je een extra stuk van 1.5 uur lopen naar de rug/top van een berg. Dat hebben wij dus gedaan; wat een geweldig uitzicht. Ik was daar wel heeeel blij met mijn muts en handschoenen. Wat was het koud! Terwijl op andere stukken alles weer uit kon en het voelde als 20 graden (zonnebrand smeren!). Uiteindelijk hebben we er 7 uur over gedaan, met dat extra stuk was dat behoorlijk snel! Die nacht sliepen we in een dorpje vlakbij het national park met prachtig uitzicht op de bergen, waar ook een skigebied zat! Allemaal geslapen als een roos.
Woensdag was al weer de laatste dag voor veel mensen op de bus. In wellington zouden veel mensen hun eigen weg gaan. En das heel jammer, want de groep is heel leuk! We hebben mensen van 18 jaar, meer mijn leeftijd, een aantal die in de 30 zijn en een frans man die al met pensioen is. Gevarieerder kan bijna niet! Onderweg stopte we voor een wedstrijd regenlaars gooien (inez heeft bij de dames gewonnen) en een andere stop was bij een super vette speeltuin waar we allemaal weer even kind konden zijn. S avonds gingen we naar een bar naast het hostel (weer gratis diner) en deed een groot aantal mee met een bierpong wedstrijd. Helaas hebben we niet gewonnen. Uiteindelijk lagen we om 1 uur op bed en de wekker ging weer om 5.45... kort nachtje!
Op dit moment zitten we op de boot naar Picton, zuider eiland. De tocht duurt 4 uur. De bus gaat naar National Park Abel Tasman, maar inez en ik stappen uit in Nelson om Chloe te bezoeken (een vriendin van een vriendin van inez die 8 maanden hier heeft gewoond). Morgen vertrekken we met zijn 3e naar Golden Bay, waar we 2 nachten blijven slapen bij Johny op de boerderij (ook weer een vriend van een vriendin van). Hier gaan we waarschijnlijk paardrijden, schapen scheren en andere leuke dingen! Zondag sluiten we weer bij een groep aan en gaan we weer verder met de bus.
Anyway, zondag stapte we weer in de bus. Onderweg zijn we gestopt bij een waterval en hebben we mensen afgezet die gingen skydive. De gene die dat niet gingen doen hadden een uurtje tijd om in heet water bronnen te zwemmen. Heerlijk warm (soms iets te) en je kon duidelijk de zwavel ruiken. Na de mensen weer opgepikt te hebben van hun skydive, zijn we nog bij een prachtig uitkijkpunt gestopt over lake Taupo (een vd grootste meren, was ooit een vulkaan die uitgebarsten, echt enorm). Toen was het echt tijd om de hoofdweg achter ons te laten en een onverharde weg te volgen vol met bochten, gaten en smalle bruggetjes.
Waar we aankwamen was echt geweldig; midden in de natuur, omgeven door heuvels en geen telefoon bereik, heel afgelegen. In het 'dorpje' wonen 8 mensen. De farm (Blue Duck Station, genaamd naar de native vogel) is 7000 acers groot (geen idee hoeveel hectare dat is) en hun werk richtte zich op schapen en koeien houden (voor vlees), toerisme en nature conservation. Voor NZ is hun groen en vogels erg belangrijk, dieren zoals wezels, geiten en zwijnen zijn allemaal door mensen overgebracht en worden gezien als plaag. Gasten kunnen dan ook op jachttrip gaan en dan s avond hun geschoten dier eten. Verder zijn er meer dan 500 vallen over het terrein verspreidt om wezels en martersoorten te vangen.
We hadden allemaal eten en veel alcohol ingeslagen. Dat moest van Nipper, onze chauffeur want we zouden een flink feest gaan bouwen. En dat is ook gebeurt! Wat een gezelligheid :) de volgende dag hadden sommige een of meerdere activiteiten te doen (niet iedereen was hier blij mee na alle alcohol van de avond ervoor), maar wij hebben lekker een dagje niks gedaan. Er was een waterfall op 1.5 uur lopen, dus daar zijn we naar toe geweest en s middags hebben we lekker buiten gezeten want het was heerlijk weer :)
S avonds ging iedereen vroeg naar bed want de volgende dag moesten we om half 6 (!) vertrekken zodat we op tijd bij Tongariro National Park waren. De Tongariro Alpine Crossing staat in de top 10 van beste dagwandelingen van de wereld, hij gaat over een active vulkaan. De tocht is 19.4 km en tussen de 6 en 8 uur lopen. Het was geweldig, elk half uur ofzo was de omgeving weer anders. We hebben door sneeuw gelopen, een krater gezien (prachtige rode kleuren), 3 meren vlak bij elkaar die groen en blauw van kleur waren en Mt Doom (van LOTR). Helaas mochten we die niet beklimmen omdat dat te gevaarlkjk was met de sneeuw die er op lag. Ik liep samen met Jo, een amerikaanse. Als je op tijd bij een bepaalde punt was, kon je een extra stuk van 1.5 uur lopen naar de rug/top van een berg. Dat hebben wij dus gedaan; wat een geweldig uitzicht. Ik was daar wel heeeel blij met mijn muts en handschoenen. Wat was het koud! Terwijl op andere stukken alles weer uit kon en het voelde als 20 graden (zonnebrand smeren!). Uiteindelijk hebben we er 7 uur over gedaan, met dat extra stuk was dat behoorlijk snel! Die nacht sliepen we in een dorpje vlakbij het national park met prachtig uitzicht op de bergen, waar ook een skigebied zat! Allemaal geslapen als een roos.
Woensdag was al weer de laatste dag voor veel mensen op de bus. In wellington zouden veel mensen hun eigen weg gaan. En das heel jammer, want de groep is heel leuk! We hebben mensen van 18 jaar, meer mijn leeftijd, een aantal die in de 30 zijn en een frans man die al met pensioen is. Gevarieerder kan bijna niet! Onderweg stopte we voor een wedstrijd regenlaars gooien (inez heeft bij de dames gewonnen) en een andere stop was bij een super vette speeltuin waar we allemaal weer even kind konden zijn. S avonds gingen we naar een bar naast het hostel (weer gratis diner) en deed een groot aantal mee met een bierpong wedstrijd. Helaas hebben we niet gewonnen. Uiteindelijk lagen we om 1 uur op bed en de wekker ging weer om 5.45... kort nachtje!
Op dit moment zitten we op de boot naar Picton, zuider eiland. De tocht duurt 4 uur. De bus gaat naar National Park Abel Tasman, maar inez en ik stappen uit in Nelson om Chloe te bezoeken (een vriendin van een vriendin van inez die 8 maanden hier heeft gewoond). Morgen vertrekken we met zijn 3e naar Golden Bay, waar we 2 nachten blijven slapen bij Johny op de boerderij (ook weer een vriend van een vriendin van). Hier gaan we waarschijnlijk paardrijden, schapen scheren en andere leuke dingen! Zondag sluiten we weer bij een groep aan en gaan we weer verder met de bus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
