De eerste Nederlandse bezoeker
Door: Rowan en Jurriaan
Blijf op de hoogte en volg Rowan
06 Februari 2022 | Canada, Ladysmith
In November hebben we geen “grote” uitstapjes gemaakt (of noem met minder frequent), omdat Jurriaan vaak 6 dagen per week moest werken. Er lag die maand een schip aan de kade voor onderhoud die zo snel mogelijk weer weg moest. Bovendien was de brandstof beperking na het noodweer nog van kracht: we mochten maar 30 liter brandstof tanken, en aangezien er 140 liter in onze truck gaat, you get the point. We hebben dus geprobeerd de auto zo min mogelijk te gebruiken.
Wonen in een ander land betekend alles opnieuw uitzoeken en ervaren. Zo ook de kapper. Uiteraard moet je er eerst één vinden, via internet of door mensen om je heen te vragen waar zij altijd naar toe gaan. Daarnaast is het natuurlijk belangrijk dat ze niet te ver weg zitten en ook dat het er “betrouwbaar” uitziet (er zit hier ook een kapper waarvan je niet zeker weet of die beste man nog wel leeft, zo oud is hij). Uiteindelijk heeft Jurriaan een goede barber gevonden in het ‘Atrium’ in de buurt en is hij inmiddels een tweede keer geweest. De kapper waar Rowan naartoe is gegaan was goed, maar erg duur voor een standaard knipbeurtje zonder poespas (90 dollar inclusief fooi). Je betaald hier niet alleen voor de knipbeurt an-sich, maar ook voor de jaren ervaring van de kapper. En de fooi natuurlijk (minimaal 15%). Nu is onze ervaring al dat de meeste dingen in Victoria een stukje duurder zijn dan in Nederland: het zij zo!
Het weer in Victoria is tot nu toe erg vergelijkbaar met Nederland, alleen zijn er geen periodes waarbij het dagen lang achter elkaar dik bewolkt is. Fijn! Omdat de stad in de beschutting van de Amerikaanse bergen ligt, gaan de ergste buien langs ons heen en vaak waaien wolken snel over (om dan te blijven hangen boven Vancouver). November was overigens wel erg nat vonden de Canadezen, and so did we.
Op een van de regenachtige zondagen hebben we een bezoek gebracht aan Fort Rodd Hill en Fisgard Lighthouse. Rowan had het al meerdere keren op borden langs de snelweg zien staan en was wel benieuwd was dit nu was. Het fort werd actief gebruikt door het leger van 1895 tot 1956. Een prima activiteit om er even uit te zijn op een regenachtige dag, bij elke bui dook je zo een bunker binnen. Op een mooie dag nog maar eens een rondje lopen deze zomer.
Op 19 november hebben we dan eindelijk onze werkvergunningen in ontvangst genomen! Dit was nog wel een gedoe, want na akkoord kon dit kan alleen bij een officiële ‘port of entry’ (grensovergang, luchthaven etc). Het advies was om eerst naar Nederlands terug te vliegen en bij terugkomst de documenten in orde te laten maken. Echter vanwege corona, en omdat Jurriaan het zo druk had op het werk, zagen we het niet zitten om onnodig te vliegen. We hebben onze nieuwe connecties bij de Nederlandse Ambassade gevraagd en zij kwamen met de suggestie om te ‘flagpolen’. Dit betekend dat je kort de Amerikaanse grens over gaat om vervolgens weer Canada in te gaan om op die manier je papierwerk in orde te krijgen. Heerlijk bureaucratisch proces natuurlijk, maar goed: wat moet dat moet. We zijn met onze auto naar de grens met Amerika gereden, hebben hem geparkeerd in Canada en zijn toen lopen de grens overgestoken. Dit was de snelste manier omdat de wachttijd met de auto enkele uren was. In Amerika duurde het bij de grensovergang uiteindelijk alsnog twee uur voordat we een Amerikaans visum hadden, welke daarna in Canada getoond moet worden om te laten zien dat we daadwerkelijk in Amerika zijn geweest. Een selfie telt helaas niet. Na twee uur weer teruggelopen naar de Canadese grens (200 meter), en hier kostte het nog een klein uurtje om onze Canadese papieren in orde te maken. We staan onderhand met onze biometrics (vingerafdrukken etc.) nu in zoveel systemen van de overheid dat als we een scheet laten, Het Witte Huis er waarschijnlijk bericht van krijgt. Enfin, na het aftikken van 600 CAD hadden we dan beiden na enkele maanden eindelijk dat belangrijke papiertje in handen!
Ons geluk kon niet op, op 30 november zijn onze eigen spullen dan eindelijk gearriveerd in Victoria, toch wel fijn! Circa 15 dozen met winter kleding, foto’s/decoratie voor in huis (De Steenwieker toorn) en onze drie Hollandse fietsen zijn gebracht. En ondanks dat het appartement direct vol stond, ook de fietsen waren in de woonkamer afgeleverd op 4 hoog, was het heerlijk om eindelijk weer warme kleding te hebben. We hadden de spullen ingepakt en verstuurd met het oog op een aankomst in de nazomer, wat later werd. Gelukkig is de winter hier niet echt heel koud.
Maar nog belangrijker; We hebben ook onze eerste Nederlandse bezoeker gehad! Oud buurman Koen (klus [e-38] bier-buur) uit Steenwijk moest voor zijn werk in Edmonton zijn en was daardoor ‘in de buurt’. Woensdagavond 8 december kwam hij aan net voor middennacht, na een relatief korte vlucht vanuit Edmonton. We hadden een uitdaging, er was precies 1 volle dag om hem het eiland te laten zien. Game on!
We starten de donderdag bij ‘Jam Cafe’, een plek die erg populair is voor ontbijt en lunch aan de rand van het centrum van Victoria. De buurman en Rowan hadden beide pannenkoeken besteld. Toen de bediening deze kwam brengen, zei ze ‘ow, jullie hadden waarschijnlijk samen één bord kunnen delen’ en dat klopte ook, want het was een mega stapel pannenkoeken. Weer wat geleerd. Het ontbijt ging er goed in maar de helft ging mee naar huis in een doggy bag. Het was nogal fris deze dag, dus in plaat van direct door te rijden eerst onze mutsen en handschoenen opgehaald.
De eerste stop was de Malahat Skywalk. Deze attractie is net nieuw en ligt circa een half uur rijden boven Victoria. Het is een hoge ronde houten toren die je op kunt lopen zonder trappen en eenmaal boven, heb je prachtig uitzicht over de baai en de rest van de omgeving. Wat waren we blij met onze mutsen en handschoenen toen we boven stonden, frisjes! Gelukkig brak de zon door en was het uitzicht super! (speciaal geregeld voor de buurman natuurlijk) Er worden ook regelmatig orca’s en walvissen gespot in de baai, helaas net niet de dag dat wij er waren. Wel een aantal Eagles zien vliegen, ook mooi om te zien vanaf gelijke hoogte. Je kan weer naar beneden lopen, maar in de toren zit ook een glijbaan, dus… met de glijbaan naar beneden! Eenmaal beneden heeft de buurman nog even de foto geschoten voor op onze kerstkaart.
De volgende stop was Chemanius. Dit kleine stadje staat bekend om zijn muurschilderingen en hier waren we 3 jaar geleden ook geweest tijdens onze vakantie. We wisten hier nog een leuk cafétje te vinden voor een lekkere lunch. Soep met dikke salade, dat ging er goed in! Na een klein rondje door het stadje te hebben gelopen zijn we weer op weg gegaan, de tijd was beperkt en het eiland groot. Voordat we onze eindbestemming bereikten, deden we nog een kleine de-tour. Van de eerdere vakantie wisten we nog een aantal winkeltjes te vinden waar geiten op het dak wonen. Helaas werd al snel duidelijk dat dit alleen in de zomer was. De daken waren leeg en de geiten waarschijnlijk ergens lekker warm in een schuur. Sorry buurman!
Snel de V8 weer aangetrapt en doorgereden naar Cathedral Grove, zo’n 175 kilometer van Victoria. Canada kent geen echte oude gebouwen zoals die in Europa bestaan. Maar, zo zeggen ze zelf, we hebben wel hele oude bomen die je gezien moet hebben. En dat is 100% waar. Deze Douglas bomen zijn wel 850 (!) jaar oud en sommigen meer dan 80 meter hoog. Erg indrukwekkend om (weer) te zien en een must seen als je Vancouver Island bezoekt.
Op de terugweg stond nog één stop in de planning, waarvoor het donker moest zijn. Jurriaan moest de week ervoor met een proefvaren hogerop het eiland en had dezelfde route toen al gereden. Hij had zijn ogen uitgekeken bij het dorpje Ladysmith, het hele dorp was versiert met kerstverlichting. Jaarlijks hebben zij het “Festival of Lights” en dan pakken ze flink uit. Aangezien Jurriaan en Koen in Steenwijk ook altijd samen de kerstversiering voor hun rekening namen, kon een inspireren bezoek aan dit dorpje natuurlijk niet ontbreken. Het waren vooral de openbare ruimte en de winkels die versiert waren in de hoofdstraat. Maar desalniettemin was het een zeer kleurrijk plaatje. Side note: witte lichtjes gebruiken ze hier zelden. De kerstverlichting is in alle kleuren van de regenboog verkrijgbaar en die gebruiken ze dan ook. Hoe bonter, hoe beter en het liefst knipperend.
Terug in Victoria moe en voldaan uit eten geweest bij een zeer populair Italiaans restaurant genaamd ‘Il Terrazzo’. Zo populair dat wij er nog nooit terecht konden, altijd vol, maar vanavond hadden we geluk! Heerlijk gegeten en gedronken na de toch wel lange reis vol indrukken van vandaag. Na het eten wilden we eigenlijk nog een laatste biertje doen in de (erg mooie) Irish Pub, echter waren we allemaal wel toe aan slaap werd besloten. Volgende keer dan maar!
De volgende ochtend de buurman om 5 uur ’s ochtends weer naar het vliegveld gebracht. Erg leuk om een erg goede bekende op bezoek te hebben gehad!
-
07 Februari 2022 - 06:23
Marius Jellema:
Ha, mooi verhaal! Ik dacht bij de titel dat jullie ergens als eerste Nederlandse bezoeker waren geweest en welkom geheten door de lokale sjamaan. Het was de buurman en dat kon ook ha, ha. -
07 Februari 2022 - 07:38
Buurman Maarten:
Wederom weer een leuk verslag! -
07 Februari 2022 - 08:05
Pa (Sjoerd):
Mooi verhaal. Ik heb het met plezier gelezen. -
07 Februari 2022 - 08:27
Jooske:
Leuk om weer het een en ander te lezen..
Mooie tijd verder en werk ze. -
07 Februari 2022 - 08:48
Barbara:
Wat leuk om weer eens over jullie avonturen te kunnen lezen!! Geniet! -
07 Februari 2022 - 09:48
Ruby:
Leuk Ro! -
07 Februari 2022 - 10:32
Chris Jellema:
V8 rijden en schaamteloos bontgekleurde kerstverlichting kunnen ophangen: als ze bij Jur nog een baantje over hebben dan komen wij ook! -
07 Februari 2022 - 22:10
Tineke Jellema:
Weer bijzonder interessant jullie prachtige ervaringen te lezen. Telkens weer nieuwe indrukken. Geweldig. In gedachten wandelen we mee. En genieten ook. Wij wachten hier op (eindelijk) een beetje warm voorjaarsweer. Regen en stormwind hebben we genoeg gehad. -
08 Februari 2022 - 17:34
De Oude Buren Uit Steenwijk Van Nr. 10.:
Weer een leuk verslag, zo blijven jullie een beetje in de buurt. Koen heeft heel wat gezien in 1dag
Een volgende keer iets over jullie werk ?
Groeten van Jaap en Hinke. -
17 Februari 2022 - 12:34
Aliejanne Benning:
Leuk om weer bij te zijn!
Kapper is daar wel erg duur!
Succes, Gr Aliejanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
