When its meant to be, its meant to be

Inmiddels een dikke week in Australie (wat gaat de tijd snel!), en wat voor een week. Woensdag vertrokken we naar Byron Bay, een populaire surfers/hippie dorpje. De reis was lang (wat we van te voren wisten), maar door werkzaamheden en een kleine stop meer dan 6 uur onderweg geweest. Onze stop was in Coffs Harbour, waar we een beetje Nederlandse cultuur konden proeven. Felt like home! We stopte bij The Clogs Barn, waar een toeristen winkeltje was met allemaal Hollandse souveniers (een amsterdamse winkel deed er niet bij onder) met echte demonstratie in houten kloppen maken en de eigenaar (die nederlands was en vele waren geleden verhuist was) een mini madurodam had gemaakt. Zo konden we even genieten van Giethoorn en de Martinitoren. Als afsluiter hadden we een "echte" Nederlandse pannekoek besteld (behoorlijk dik en met ijs, nog nooit gehad in NL ;p).

We kwamen ergens halvewege in de middag aan en besloten de winkelstraat te verkennen (altijd een slecht idee). Na het eten gingen we naar de Railway bar, waar een relaxed gezellige sfeer hingen met live muziek en waar Inez en ik al snel in gesprek raakte met Lauren, een Amerikaanse. Toen de live muziek was afgelopen was het tijd om ergens anders heen te gaan. We besloten in de rij te gaan staan bij Woodys, een poplulaire nachtclub waar je moest betalen om in te komen (tegen Inez haar principes, maar goed... voor 1x). Ik vond het het waard: het was een gezellige  avond.

Donderdag werden we relatief vroeg wakker, door de warmte. We hadden met Lauren afgesproken naar de Vuurtoren te gaan lopen, wat het meest oostelijke punt van Australië is. Het is een leuke wandeling, en gemakkelijk om te doen na een avondje feesten. S middags zouden we eigenlijk naar het strand gaan, maar inez en ik zijn uiteindelijk bij het zwembad vd camping in slaap gevallen. Bovendien kon ik niet meer de volle zon in omdat ik s ochtends iets verband was. Wel hebben we allebei nog een nieuwe bikini gescoord (eindelijk!). S avonds kwam Lauren naar ons toe, hebben we samen gegeten en wat gedronken om vervolgens naar een gratis bbq (nooit genoeg eten voor een echte maaltijz) te gaan van een reisbureau. Slimme manier van klantencontacten op doen. Na de bbq verhuisde de hele groep naar Crazy Mockeys, een andere club waar we vanwege de bbq gratis naar binnen mochten.  We leerde wat mensen kennen en het was weer een zeer geslaagde avond. 

Vrijdag vertrokken we richting Helensvale aan de Gold Coast om 2 nachten bij een kennis te verblijven die we hadden leren kennen in NZ. Dat was het orginele plan, t liep iets anders zoals de meeste van jullie weten.

Ongeveer 20 min. voor onze bestemming was het verkeer al een tijdje druk, af en toe stilstaand en dan weer rijdend. Nog geen 10 min. daarvoor dacht ik; ien moet wat meer afstand houden. Ma dacht zeg niks want we hadden afgesproken geen commentaar meer te hebben op elkaar rijstijl (we moeten immers nog even samen reizen;p). Ineens remde de auto voor ons en ien had niet genoeg ruimte meer om zelf ook behoorlijk te remmen. BOEM! Dat was dan ons eerste 'ongeluk', een kop-staartbotsing. Autos aan de kant en een heftig shakkende Inez stapte uit. De andere man was niet boos  ('shit happens') en daarom maar al het papier werk geregeld. Inmiddels was er een sleepauto aangekomen voor zijn auto, die er slechter aan toe leek dan die van ons. Even later kwam er ook 1 voor ons (ma he, die heb ik helemaal niet besteld?!). Voor dat we het wisten zaten de camper achterop, wij in de cabin bij de chauffeur. In het kleine stukje rijden,nam het verhuurbedrijf niet op en werden wij afgezet bij een tankstation met de meeste van onze spullen due we snel bij elkaar hadden geraapt. Ja,,, en dan?

Bij inez kwam het besef toen pas echt en was het hoog tijd voor een biertje om bij te komen van de schrik. Niet goed wetend wat we moesten doen, hebben we de kennis, haar naam is Jo, opgebeld en ze wou ons gelukkig direct ophalen. Ze heeft ons mee naar haar huis genomen waar zij, haar man Dave en 3 zoons wonen. Tevens had ze dat weekend haar beste vriendin Leanne uit Sydney en diens verloofde Elo over de vloer. Wat was het heerlijk om bij zulke vriendelijke mensen in huis te komen na zo'n avontuur. Die avond kookt Jo lasagne ons allemaal (8 personen) en vloeide de wijn rijkelijk.

De volgende ochtend helpte Jo ons met van alles regelen/bellen voor een vervangende camper. Die konden we wonder boven wonder die middag ophalen, tegen eerder berichten in dat onzs oude pas maandag misschien gemaakt zou zijn. Toevallig wouden Leanne en vriendin die middag in Brisbane gaan kijken, waar onze vervanging stond dus konden ze ons afzetten. De 'nieuwe' is eigenlijk het zelfde als de oude, alleen is deze schakel (even wennen!). Met inez achter het stuur redden we weer naar Jo, maar niet voor we wat bedank kadotjes hadden gekocht.  S avond kwamen  Karla en haar man eten, die Inez en ik ook al in NZ hadden ontmoet. Jo is echt een geweldige kok; we aten overheerlijke paella en dronken weer heel veel wijn. 

Zondag gingen Inez en ik met Jo en Dave op de boot van de buurvrouw een heel stuk varen. Onderweg lunchten we met fish en chips in de haven. Wat een heerlijk dagje. S avonds was het tijd om de laatste te genieten van Jo haar geweldige kookkunsten. En was het tijd om afscheid te nemen van haar zoons en man, Jo zelf zouden weer s ochtends nog zien. 

Het ongeluk was kut, maar uiteindelijk was het een geweldig weekend. Het voelde bijna alsof het zo had moeten zijn : elkaar ontmoeten in NZ, vervolgens dat ongeluk krijgen op eeg naar haar toe, vlak bij haar huis waardoor ze ons kon opvangen. Heel erg dankbaar dat het zo gelopen is en belangrijke les geleerd: het is altijd fijn als er iemand voor je klaar staat of je bereidt is te helpen.