4 dagen in het oerwoud

Zoooo wat een leuk weekend, en vermoeiend! Een woensdag was nog nooit zo zwaar. We hadden onze trip weer geboekt bij LifeinSu en zaterdagochtend om kwart voor 8 moesten we ons verzamelen voor een hotel in het centrum, stond in de email. Iedereen stond er op tijd, een bekend gezicht en een paar nieuwe gezichten. Helaas was de touroperator zelf een half uurtje te laat, wat een beetje een gewoonte van hem lijkt te worden de laatste tijd.

Eerst moesten we ongeveer 3 uur in de bus, waarvan 1 uur op een verharde weg en 2 uur over een onverharde weg. Wat werden we door elkaar geschud! In Witagron stapte we op de boot, een tocht die normaal 3 uur duurt. Maar omdat het nu zo droge is overal (behalve in Paramaribo), duurde de tocht een stuk langer. Uiteindelijk was het 4 en een half uur volgens mij. Dan heb je het best wel een beetje gehad, houten bankjes zitten dan echt niet zo lekker meer. Onderweg moesten we ook nog een keer uitstappen met zijn alle om de boot een stuk te duwen. Wat een avontuur.

Na een uurtje varen hadden we het aller laatste dorpje achter ons gelaten, en zaten we echt in het ruige onbewoonde oerwoud.
Normaal krijg je onderweg lekker een Roti-rol als lunch, maar helaas waren die kwijt, dus moesten we het zonder lunch doen! Beste een opgave voor mij, iemand die altijd wel eten lust. Aangekomen op onze bestemming, een eiland midden op de rivier (Fungu Island), kwamen de rollen weer tevoorschijn. Ze hadden ergens onder in de boot gelegen onder alle bagage. Aanvallen! Hahaha.

Die dag hebben we verder niet veel gedaan (de dag was voor groot gedeelte ook al voor): hangmatten ophangen en verder wat instelleren, lekker avond eten en toen maar een richting bed want de volgende dag zou de grote wandeling zijn.

Om 8 uur was het ontbijt en om 9 uur vertrokken we in de boot naar de beginplek van onze wandeling. De totale wandelingen naar de top van de berg is ongeveer 3 uur. Grootste gedeelte loop je door de jungle, zooo mooi. Het was een beetje heuvelachtig en je moest goed opletten waar je je voeten naar zet vanwege boomwortels en stenen. Wat was ik blij met mijn bergschoenen. Onderweg hoorde geluiden van vogels en apen. Super leuk dat ik nu na een paar keer het binnenland in geweest te zijn, al geluid begin te herkennen van bepaalde dieren.

Na ongeveer 1 uur en 3 kwartier kwamen we aan op een plato vlak voor de berg. Hier hadden we even een pauze met prachtig uitzicht op de berg EN slingerapen. We hadden er nu 8 kilometer op zitten, nog 2 km te gaan de top van de berg. De klim de berg op was een behoorlijke uitdaging, het was super stijl en je was je handen en voet nodig om naar de top te komen. Eenmaal boven aan was de tocht het echt wel waar. Op 240 m hoogte hadden we het meeste prachtige uitzicht over kilometers en kilometers oerwoud. Je zag echt niks anders groen, super mooi. Ongelofelijk dat dat zo bestaat.

En toen was het tijd om terug te gaan. Onze groep ging als vanzelf weer in kleinere groepjes teruglopen. Ons huis liep in de eerste groep en we hadden een ziek snel tempo. Op het eind vond niemand het meer leuk, maar we beten op onze tanden en liepen door. Hoe meer we doorliepen, hoe eerder we weer bij de rivier zouden zijn, wat zou betekenen dat we niet meer hoeften te lopen en we een heerlijke verkoelende duik in het water zouden kunnnen nemen. Uiteindelijk in 1,5 uur naar beneden gelopen vanaf het plato, nog sneller op de heenweg! Het duurde nog meer dan een uur voordat de andere er waren. Wat een tocht, 20 km lopen door oerwoud.

Weer aangekomen bij onze accommodatie konden we nog even naar de zonsondergangs op het vliegveldje kijken dat ook op het eiland gelegen is. De meeste voelde daar niet zo veel, weer lopen. Ik ben wel mee gegaan maar tegen de tijd dat we aankwamen was de zon al zo goed als weg. Wel grappig om het vliegveld even gezien te hebben. S avonds hadden we weer heerlijk eten gekookt door de kok en werd er een kampvuur vlak bij het water gemaakt waar we tot laat hebben gezeten.
De volgende dag stond er een kleine wandeling op het programma naar de Moedervallen en s middags zouden we lekker vrij zijn. Weer in de boot, dit maar naar een andere startplek, de aanlegsteiger van het toekomstige vakantiehuisje van de President. Het was driekwartier wandelen en een aantal van de groep hebben dat gedaan op slippers, vanwege blaren van de vorige dag. De Moedervallen was meer een grote en hoge stroomversnelling dan een waterval. Bovendien stonden hier ook grote stukken droog. Maar het was leuk om even gezien te hebben en vooral ook om onze spieren weer even te bewegen.

S middags heb ik lekker in mijn hangmat gehangen en gechilld in het water van de rivier. Die avond was al weer de laatste avond en de ‘Raleighboys’ gaven ons een kleine voorstelling van lokale muziek. Natuurlijk moest er ook gedanst worden. Na de muziek werd er nog een kampvuur gemaakt, maar eigenlijk was iedereen wel behoorlijk moe.
De volgende dag begon de lange reis weer terug richting Paramaribo. Om een 1 of andere reden was er geen water meer en had iedereen tijdens de terugreis in de boot maar een halve liter drinken. Beetje heel erg te weinig! Gelukkig toen we in Witagron aankwamen kregen we lunch en was er drinken. De hobbelrit over de onverharde weg was nog erger op de terugweg, omdat het heel erg regende.

Het was een hele leuk trip. Zo apart dat je echt in de middle of nowhere zit, waar telefoon geen bereik hebben en eigenlijk ook geen mensen wonen. En wat is het oerwoud toch prachtig!

Woensdag was voor iedereen zwaar, het slaapgebrek van de trip was erg te merken. 3 nachten in een hangmat slapen is best wel heftig, het slaap niet het lekkerste en het huis (of eigenlijk meer het karkas van een huis) waar we in sliepen had geen ramen muren ofzo. Dus als je in je hangmat lag, kon je alsnog iedereen horen praten enzo. Maar ook wel prachtig, dat als je waker wordt je gewoon over de rivier kijkt met opkomende zon en het geluid van apen hoort in de buurt.

Gisteren vierden we Sinterklaas met het huis. Een week te vroeg, ja dat weten we. Maar Maartje en Robbin vertrekken donderdag en die wouden ook nog erg graag mee doen. Marjolijn, Julia, Anna en ik hadden eerst een flinke stapel pannekoeken gebakken en toen was het gedichten en kadotjes tijd. Iedereen had erg goed zijn best gedaan, de gedichten waren erg grappig en iedereen kon zijn kadotjes warderen. Zelf heb ik een Surinaams Kookboek gekregen.

Ook heeft iedereen nu kennis gemaakt onze nieuwsgenoten. We hoorde twee dagen geleden pas dat ze kwamen. Het zijn twee mannen van 33 jaar die hier onderzoek doen voor hun werk, ze blijven een maand. De mannen vielen met hun neus in de boter, want we hadden ook een partybus geregeld. Van 12 tot 1 werden we rondgereden en uiteindelijk afgezet bij Touche. Daar nog even een dansje gewaagd en toen was het wel weer mooi geweest. Vanavond hebben we namelijk weer een feestje, ditmaal in de buurt van een strand. Ben benieuwd!