007 & Winter Fair

Dit weekend ben ik weer lekker een weekendje in Toronto geweest. Bijft een leuke stad en er is nog zo veel te ontdekken!

Zaterdag ochtend had ik lekker uitgeslapen tot 10 uur. Toen ging de wekker. Vervolgens de standaard ochtend dingen gedaan, plus met papa en mama skype en me koffer gepakt. Rond half 2 kwam Alita me ophalen en gingen we op weg naar Toronto. Naar Toronto rijden is een makkelijk rit, ongeveer een uur en 20 minuten. Een heel ander verhaal is het om ook daadwerkelijk op je bestemming in Toronto te komen. Het is altijd druk in de stad, bijna iedereen gaat overal met de auto heen en er is altijd wel ergens een plek waar ze met de weg bezig zijn. 1 uur en 20 minuten om bij Toronto te komen, nog minstens een uur voordat je bent waar je moet zijn. In dit geval het huis van Alita haar moeder, Karen. Alita had belooft om de rozen te snoeien van haar moeder en karen zelf ging met de honden wandelen. Dus toen heb ik me verdiept in een boekenkast en een lekker boek uitgekozen. Alita en haar moeder zijn beide gek op lezen en hebben een hele grote verzameling boeken. Ik denk dat ik er nog niet eens de helft van heb gezien, echt niet normaal hoe veel.

Toen iedereen gedaan had wat zij moest doen, besloten we een snelle hap te doen voordat we naar de nieuwe James Bond film gingen. Maar goed dat we een snelle hap deden,, want blijkbaar had een filmstudio met heel veel geld een van de meeste drukke wegen in het centrum afgesloten om te filmen. Niet echt handig op een zaterdagavond. De snelle hap haalde we bij Burrito Boyz, een burrito restaurant waar je zelf kunt kiezen wat je als vulling wilt voor je burrito (wrap).
Omdat het een van de eerste avonden was dat James Bond draaide, hadden Alita en ik die middag al kaarten gehaald voor de film. Helaas waren die middag de kaarten als bijna uitverkocht en hadden we toestellen helemaal vooraan. Ondanks de niet zo fijne plekken (2.5 uur omhoog kijken is niet het beste), was de film geweldig! Ik zal niet te veel verklappen omdat waarschijnlijk veel hem nog willen zien, maar ik moet wel zeggen dat hij veel beter was dan de vorige film. Sommige dingen kwamen echt terug uit oude James Bond films, andere elementen hebben ze helemaal links laten liggen. De bioscoop was trouwens ENORM. Echt waar, wat een mega ding. Niet normaal hoe groot de zaal was, maar ook de rest van het gebouw was hugh!

Na de film hadden Alita en ik beide nog wel energie om wat te doen, dus besloten we nog even de stad in te gaan voor een drankje. Alita wou me nemen naar een coktailbar in Little Italy (het gedeelte van de stad waar de meeste italianen wonen, net zo iets als China Town). Helaas stond er een hele lange rij voor de cocktailbar, dus gingen we door een een gay club: El Convento Rico. Alita is opgegroeid in een gay neighbourhood en dit is een club waar ze vaak heen gaat. Ik moet zeggen, best grappig om te zien. Het publiek bestond niet alleen uit homo's en lesbies, ook 'gewone' mensen gaan graag naar de club. Het is er mooi om te zien hoe zoveel verschillende mensen allemaal naar de zelfde club gaan. Blijkbaar worden er heel veel vrijgezelle feestje geven in El Convento Rico, die avond waren er wel 3. Hoe ik dat weet? Op een gegeven moment werd iedereen verzocht om een grote kring te maken rond het midden van de dansfloer. Alita had me al verteld dat er 'drag shows' werden gegeven. Wist ik veel wat dat was. Blijkt dat een aantal travestieten 1 voor 1 een liedje playbacken en op dat liedje dansen. Ondertussen worden ze aangemoedigt door het publiek en de gene die druft, gaan naar voren, dansen met de travestieten en geeft ze geld. Een van de 'dames' had een lijstje met namen die ze opnoemende en even een praatje mee maakte, dus zo ook onze 3 toekomstige bruidjes. De drag shows was leuk voor even, maar daarna zijn we al vrij snel naar huis gegaan.

Zondag ochtenden zouden we gaan brunchen met zijn 3e en een vriend van Alita, Lorenze (de gene die werkt in dat dure visrestaurant waar ik de eerste keer dat ik in Toronto was had gegeten). Alita en haar moeder proberen op de hoogte te blijven van nieuwe restaurant die geopent zijn en gaan ze dan uittesten. Zo ook dit restaurant. Ik had een pannenkoek met blauwe bessen besteld. Ik vond hem niet zo lekker, het was anders dan de panenkoeken die ik gewent ben. Dit leek meer op een klein dik cakeje met blauwe bessen er in.
Na dit stevige ontbijten zetten we Karen thuis af en vervolgende Alita, Lorenz en ik onze reis naar de Toronto Winter Fair. Auto geparkeerde, allemaal uit de auto, deuren op slot....... Shit! autosleutels in de auto laten zitten. En jawel, met de motor nog aan, good work Alita!'
Als de motor niet had aangestaan, dan waren we gewoon naar de Fair gegaan en hadden we ons later druk gemaakt om de sleutels, maar helaas...... Lorenz had een klein stukje van zijn raam open laten staan, onze kans om een deur open te krijgen zonder iemand er voor in te huren. Lorenz kwam aan zetten met takken en dingen en van alles werd geprobeerd om de deur mee open te krijgen. Uiteindelijk had hij zelfs een constructie gemaakt van een tak die was verbonden met een andere tak doormiddel van een rietje. Hoewel Lorenz waarschijnlijk uiteindelijk er wel was ingeslaagd om de auto open te krijgen, besloot Alita al snel om een bedrijf te bellen dat onze auto van het slot kon halen.
De man was er verwaazingwekkende snel en nog sneller had hij de deur open. Groot nadeel: het grapje koste 85 dollar, wat volgens Alita het driedubbele was wat ze er anders altijd voor betaald. BLijkbaar gebeurt het haar vaker dat ze haar sleutel in de auto laat zitten...

Toen eindleijk op weg naar de Winter Fair. Deze vond plaats in een heel groot overdekt gebouw. Normaal stond 1 hal helemaal vol met koeien, deze werden dan gekeurt. Verder is er een hal waar paardensport te zien is en een laatste grote hal met allemaal kraampjes (a la NIC Assen maar dan nog groter). Erg leuk om rond te kijken, de kraampje verkochten o.a. lokale voedsel producten, cowbowhoeden en laarzen, paardenspullen, sieraden en nog veel meer. Helaas was dit het laatste weekend van de Fair, dus de meeste koeien waren al weg en alle paardenshows waren al klaar. Toch was het een leuke en gezellige middag.

Nadat we Lorenz thuis hadden afgezet, gingen Karen, ALita en ik nog even met de honden wandelen aan het strand. Vanaf deze plek kon je ook heel goed zien hoe prachtig de stad in het donker is. Helaas had ik me camera niet bij me,, dus moest ik het doen met de camera van me telefoon.

Voordat Alita en ik weer richting Kitchener gingen, zijn we eerst nog uit eten geweest. Ik had een absoluut traditioneel Canadees gerecht besteld: poutine. Dit is patat met kaas en jus er over heen (erug gezond dus). Verder kon je kiezen wat voor vlees je er overheen wou. Canada heeft niet heel veel echte traditionele gerechten, omdat een heel groot deel van de bevolking een europe achtergrond heeft, en dus zijn veel gerechten europees. Zo is Alita bijvoorbeeld Schots-Canadees, en zijn er ook Italianse Canadese, Duits-Canadese en Nederlands-Canadesen. Mensen zijn er trots op hun afkomst, ook al is het misschien 3 generaties geleden, ze voelen zich nog steeds betrokken.

Op de terugweg ging gelukkig vrij snel, weinig files, hoewel er wel een auto in lichte laaien stond langs de snelweg. Ik ben er eindelijk achter hoe oud Alita is, 34 jaar. Daar schrok ik wel een beetje van, had ik niet verwacht. Ik dacht dat ze acherin de 20 was... Niet dat het ook maar iets uitmaatk.
We hebben afgesproken dat we over 3 weekende samen kerst inkopen gaan doen. Of nou ja, ik soeveniers en zij kerstinkopen. Ik ben nu 2 keer in Toronto geweeest en ben eigelijk beide keren overal met de auto naar toe geweest. Tijd om wat wandelmeters te maken dus!

Tot snel!